Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dąb
zdębiał

poschły peany
o zadatkach na męża lasu

nie rozstawia ptaków po gniazdach
sflaczały brunatne bicepsy

a przecież powalić go
to sztuka siekiery

nawet po śmierci
jest
prześcieradło słowa

lecz
teraz – dowód statyki

zdrzazgana demencja w sile wieków
podmuch śmiechu strąca koronę
stoi

***

pokuta

scyzorykami kora
wierzy tylko w zakochanych

ostatnie ciepło
nad paznokciem korzeni

Opublikowano

pokuta

scyzorykami kora
wierzy tylko w zakochanych

hmm... proponuję zapisać "pokucie" razem ze scyzorkami
no chyba, że zamysł wskacuje na pokutę.

aczkolwiek fragment ze scyzorkami smaczny :)

pozdrawiam
k.

Opublikowano

pokuta

scyzorykami kora
wierzy tylko w zakochanych

hmm... proponuję zapisać "pokucie" razem ze scyzorkami
no chyba, że zamysł wskacuje na pokutę.

aczkolwiek fragment ze scyzorkami smaczny :)

pozdrawiam
k.

Opublikowano

Alter, a wiesz z czego książki robią?:)
Mi się wszystko podoba. Taki radosny nurt lingwistyczny. Nie jest to cudo, ale każda strofa to jakiś fajny pomysł, zatem nie można się znudzić. Tylko może ten "dąb zdębiał" nie jest najlepszym pomysłem, bo podobieństwo językowe, wyrazów z tego samego trzonu słowotwórczego nie jest rewelacją. Z drugiej strony, przy pierwszym czytaniu mnie to nie ruszyło, gdyż nie wiedziałem jeszcze, w co autor sobie ze mną pogrywa.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hehe - powiedzmy, że ten wiersz wpisuje się w hasło "Produktywny spacer przodownikiem myśli" ;-) Ale dziwka Lato? Hmmm... pociagające ;-) Ale skłonny jestem obstawiać jednak wersję Jay'a z "Miasta zabitego śmiechem". Zimą nie ma burz, a ja je uwielbiam ;-) Szczególnie te poranne!
POZDRAWIAM!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czyli moje "antycypacje" się potwierdzają - tak myślałem, że końcówka będzie się najbardziej podobać ;-) A to "prześcieradło" to miało być takie na wpół serio, a na wpół ironicznie dębowe post mortem ;-) Poczatkowo było "łoże słowa", ale wywaliłem - nie pasowało mi tutaj! Dzięksik za "pozytywa" ;-)
POZDRAWIAM!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A miło mi słyszeć ;-) Owszem staram się ostatnimi czasy wrzucać do wierszy trochę "lingwistycznych zagrywek", toteż cieszę się, że odbierasz je wyrozumiale ;-) To są pierwsze kroki w tych obszarach poezji ;-) A propos "dąb zdębiał" - miałem wątpliwości ale myślę, że dobrze spełnia swoją funkcję jako "antraktu" ;-) Dzięks za poświęcony czas!
POZDRAWIAM!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pansy - ja zawsze mogę na Ciebie liczyć ;-) Jakoś tak ostatnimi czasy lubię "połówkować" wiersze właśnie tymi oklepanymi gwiazdkami - dobrze, że w Twoim mniemaniu obie połówki są "koherentne" ;-)
POZDRAWIAM!
Opublikowano

Z cyklu 'zabawy słowem', nie? I jak to przy tych wierszach bywa, urzeka sposób spojrzenia na temat. Podoba się operowanie słowem. Ale do jednego muszę się doczepić ręcamy i nogamy. dąb zdębiał to najmniej potrzebny fragment całości. Według mnie kompletnie nie pasuje, zwłaszcza że otwiera tekst i od razu sprawia wrażenie, że dalej będą gierki słowne typu 'ząb zupa zębowa, dąb, d... dębowa'. A przecież wiersz jest o lata świetlne ponad tym! Pozdrawiam serdecznie. // 51

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andrew piękny:)
    • @patogenAI Uczuciowy Robot wrażliwością widzę ''karmi ''się....jest nadzieja.Wtedy nie trzeba słów za za wiele.....po prostu żal ''za tym co było nie było a jednak czegoś żal......jakże to ludzie uczucia.
    • @patogenAI Dziękuję.
    • @Groschek Jasne. Chociaż wiersz ma potencjał, jego abstrakcyjność może stanowić barierę dla odbiorcy, utrudniając jednoznaczne zrozumienie intencji autora. Niektóre metafory ("lepkość szczypty teł nauczki", "zbite kanty wiecznej włóczki") są tak odległe od potocznego doświadczenia, że ryzykują pozostaniem niezrozumiałymi lub sprawiają wrażenie przypadkowych. Brak wyraźniejszego przepływu myśli między strofami i nagłe wprowadzenie nowych motywów w zakończeniu mogą sprawiać wrażenie niespójności. Nieregularność rymów, choć może być zamierzona, nie zawsze wzmacnia rytm i melodię wiersza. W rezultacie, mimo interesujących pojedynczych obrazów, całość może sprawiać wrażenie chaotycznej i trudnej do uchwycenia w spójną interpretację.
    • @andrew Ten krótki wiersz to pełna subtelnych obrazów i głębokiego pragnienia podróż w przyszłość. Już od pierwszych słów "wzbić się ponad siebie" czujemy tęsknotę za transcendencją, za spojrzeniem na świat z nowej, wyższej perspektywy. Obraz "oglądać świat z wysoka" niesie ze sobą poczucie dystansu i możliwości dostrzeżenia szerszego kontekstu. Następnie, poetycka personifikacja jutra jako czegoś, co można "ubrać" i zapytać o "uśmiech", jest niezwykle świeża i ujmująca. To nadaje przyszłości ludzki, niemal intymny wymiar. Kulminacją jest kreatywna metafora "zrobienia makijażu" jutru, co sugeruje aktywne kształtowanie optymistycznej wizji przyszłości. Finałowe "pofrunąć w marzenia" to lekka, ale mocna konkluzja, podkreślająca ulotność i idealistyczny charakter tej jednodniowej eskapady. Podsumowując, mimo swojej zwięzłości, wiersz ten emanuje bogactwem emocji i wizualnych skojarzeń. Jest delikatny, a zarazem pełen nadziei i pragnienia lepszego jutra. "Ponad siebie..." dodane na końcu stanowi intrygujące i rezonujące podsumowanie głównego motywu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...