Zaświaty

[Toyer]

Świat nie ma imienia, nie posiada twarzy,
to ludzie się nazywają ludźmi,
a ziemia się z grobu patrzy
na ciała tych, co byli.

 

Wystarczy zwykłe „odejdź”
z ust Boga wypowiedziane,
a już jesteśmy gdzieś —
niedosięgnięci czasem.

 

Jestem brzmi dumnie,
Będę odprawia rytuały,
Byłem — pożegnaniem.

Z duszą jesteśmy sami.

 

Czy za światem są światy,
gdzie nie mieszka człowiek —
ten okrutnie zmęczony
od życia, co wciąż ucieka?

[huzarc]

@Toyer

Ten wiersz to cicha, filozoficzna medytacja o istnieniu, zbudowana zdaniach, które niosą w sobie głęboki ciężar. Nie ma tu patosu, ale jest świadome, niemal metafizyczne wyciszenie, gdzie język jest prosty, lecz z precyzją i dostojeństwem formułuje pytania o sens, trwanie i obecność.

[Toyer]

@huzarcDziękuję za komentarz 

[Leszczym]

@Toyer Na mój ogląd jeden z lepszych Twoich wierszy. Znać się nie bardzo znam, ale trafia!!

[Toyer]

@LeszczymDziękuję -cieszę się że trafia