Papierowy twist…

[KOBIETA]

 

 

 

 

Ona miała papierowe dłonie, białą koszulę

on nonszalancką marynarkę z jedwabiu.

Pomiędzy nimi uniesiona lekko

niewidzialna nić, babiego lata.

 

Poruszali się wilgotnym rytmem ciał

skórzanej nuty drzewa sandałowego, 

cygaro w ustach, w jej oczach czułe groszki 

pełnią zimy świeciło słońce, padał wiosenny deszcz.   

 

Zatrzymałam się, smakując latte zmysłowy karmel, 

szczery śmiech pozostał słodyczą na języku

a kiedy już przestali tańczyć,

poczułam słone płatki na rzęsach. 
 

 

 

[Migrena]

@KOBIETA

 

wiersz otwarty na interpretację.

 

to utwór o  pięknie ulotnej intymności, gdzie pod powierzchnią pozornej nonszalancji i zmysłowości kryje się głębokie, emocjonalne połączenie. 

 

 wiersz jest pochwałą chwili obecnej, jednocześnie podkreślając jej nietrwałość, która staje się źródłem wzruszenia.

 

pisany z pozycji obserwatora.

 

"wilgotny rytm ciał" - brzmi jak sen - pobudzająco i apetycznie !

 

pisany z cudownym poetyckim wdziękiem :)

 

jaki cudny wiatr Cię tutaj przywiał KOBIETO ?

 

och, jak jest ślicznie :)

 

i cygaro ?

 

mam nadzieję, że dominikańskie, bo tam liście tytoniu są słodkie słońcem :)

 

pięknie piszesz :)