Tęsknota za światłem

[Toyer]

To nie będzie wiersz o miłości

chociaż to ona
co dzień światłem kusiła

to nie będzie wiersz o wierze
razem z nadzieją odeszła
zostawiając cień wspomnienia

to nie będzie wiersz o życiu
bo nie ma nic do powiedzenia
cień światło smutkiem zakrył

to nie będzie wesoły wiersz
ciemność się nigdy nie śmieje
jasne tylko łzy samotnie spadają

w tym wierszu nie zaświta słońce
zatrzymało się na zachodzie
noc i dzień nie chce nadejść

to wiersz o osobie
która walczy z mrokiem
bez miłości bez wiary bez nadziei

ze wspomnieniem w którym żyła
będąc dla kogoś światłem
pozbawionym cienia

zaświeć jeszcze dla mnie
bądź moim słońcem
moje nieważne maleńkie życie

[Alicja_Wysocka]

@ToyerTen wiersz jest jak otwarte dłonie do kogoś, kto już odszedł.
 Miłości nie można przymusić, chyba nawet by Cię to nie satysfakcjonowało - nawet jeśli to ona była całym tlenem.
Swiatło można znaleźć też w sobie, nie tylko w kimś.

Edytowane 18 Października przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[KOBIETA]

@Toyer

 

Poszukując światła w mroku nocy …

przecież świecimy tylko światłem własnym, nie odbitym …:) 

smutny tęsknotą i niespełnieniem.

 

Pozdrawiam :) 

[Migrena]

@Toyer

wiersz refleksyjny. 

 

styl w jakim go napisałeś jest szczery, intensywny i skoncentrowany na symbolice światłocienia jako metafory wewnętrznego cierpienia.

 

bardzo ciekawie !