Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

żyły na wierzchu

Wakss
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wakss

Wakss

Opublikowano
Opublikowano

Wycięte metry żył z bladych przegubów
splecione w pętle dla wyblakłej szyi
leżą między zgniłymi wnętrznościami 
karmiącymi tabuny nabrzmiałych much
 

Czekają na odpowiedni moment
aby wywiesić wysuszone resztki
w teatrze dla małoletnich denatów 
przed rozkładem z obrzękiem na krtani
 

Niech wlewają trupie trzewia i kości 
w ciemne pustostany po gałkach ocznych
gdzie jedynie skolopendra z żyletką
wije się ze ścierwem dawnej uwagi
 

Nacina pozostałe ściany czaszki
wpuszczając przez nie oślizgłe wymioty
płynące z ust szklanych prostokątów 
gdy dłoń przykłada lufę do skroni

1
huzarc

huzarc

Opublikowano
Opublikowano

@Wakss

Brawurowy przykład poezji brutalistycznej i antyestetycznej, w której ciało staje się metaforą duchowego gnicia świata cyfrowego. Dobrze, że wiele razy widziałem owe „ciemne pustostany”, to pozwala czytać ze zrozumieniem…

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Pauza

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To takie wolne skojarzenie, a sama piosenka jest bajeczna.  Pozdrowionka. 
    • Berenika97
      Nim łódź odpłynie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarcApokaliptyczna wizja, pełna napięcia między rozpadem a tęsknotą za trwaniem. 
    • wierszyki
      nigdy nie byłam w Norwegii

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Bardzo delikatnie wplotłaś poezję za pomocą zaledwie  kilku słów. Tak. To na pewno ta mgła znad fordów :) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • Berenika97
      Proktolog

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena To jest znakomity, gęsty od metafor tekst, który bierze na warsztat jedno z najbardziej wstydliwych doświadczeń i zamienia je w epicką, surrealistyczną podróż w głąb "piekła". Niezwykle operujesz kontrastem. Z jednej strony czytam o naturalistycznych konkretach a z drugiej język kultury i religii. I ta świetna groteska - polip porównywany do dzieł Caravaggia i skarbu Tutanchamona. Można w ten sposób dystansować się od fizycznego bólu i wstydu. Rozbawił mnie lekarz - artysta , który jest przerażający dla pacjenta. Ale atmosfera jest jak z horroru zmieszanego z absurdem. No po prostu świetny. Uśmiałam się. Już wiem, komu go przeczytam. :))))   Ps. A wiesz, co powiedział polip? No cóż, czekałem, aż ktoś to wreszcie powie. „Caravaggio by się popłakał”. Wiedziałem, że ta cała skromność i ukrywanie się w kącie śluzówki kiedyś się opłaci. Kto by pomyślał, że te czerwone ściany i fatalne oświetlenie staną się moją prywatną Galerią Uffizi?    
    • A.Between
      Nieusłyszane prawdy

      Przez A.Between · Opublikowano

      Odpowiedz mi o szczerości, po tamtej stronie lustra. Powiedz mi o tym wszystkim, czego pragnę — nie słyszeć.   Rozsuń zasłonę odbić, gdzie milczenie pulsuje jak serce, a każdy cień mojej myśli zdradza więcej, niż ośmielam się przyznać.   Odsłoń to, co drzemie w połyskach szkła, w załamaniach światła pamiętającego błędy, i w linii ust, którą zbyt często uciszam, gdy pytania wracają jak niechciane echo.   Powiedz mi o prawdach, które śnią się jeszcze przed słowami, o lękach wierniejszych niż obietnice, o pragnieniach drgających — mimo woli.   I odpowiedz bez litości, choć słuchanie boli jak zimowy oddech: co zostaje ze mnie, gdy spadną maski, a jedynym świadkiem jest szkło, którego nie da się oszukać.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...