Historia edycji

Hej moje siostry leśne

i wy braciszkowie,

ukołyszcie mnie śpiewem,

zaszumcie w mojej głowie.

Póki korony z liści

dostojnie tkwią na skroniach,

zanurzę się rozkosznie

w tych waszych śpiewnych tonach.

Ach, te szelesty październikowe

z lekkością sypią się na głowę.

Klon jawor w swoim ogniu

tańczy z wiatrem i drży,

w szaleństwie tym nie zważa,

że gubi liście jak skry.

Za to dąb dobroduszny

brązem ciepłym otuli

i sprawi, że pieśń jego

chłodne wieczory rozczuli.

Ach, te szelesty październikowe

z lekkością sypią się na głowę.

Tu brzoza w sukni białej

z burzą złota we włosach,

czeka na mnie przy drodze,

mocząc stopy we wrzosach.

Oddam jej moje myśli,

niech rozsypie po lesie,

a echo wraz z jesienią,

na liściach dalej poniesie.

Ach, te szelesty październikowe

z lekkością sypią się na głowę.

Miedzianym groszem zarzuca

buk, swą szczodrą ręką

i dziękuje jesieni

szeleszczącą piosenką.

I jeszcze najdobniejsza,

co karminowe ma usta,

a na ramiona zarzuca

jarzębinową chustę.

Hej, moi braciszkowie

i wy siostry leśne,

śpiewajcie pieśni jesienne,

nie zasypiajcie za wcześnie.