Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Zaniesiony do grobu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy Bardzo ciekawy tekst. Połączyłeś gotycki horror ze spojrzeniem na toksyczną, obsesyjną miłość i jej niszczycielskie skutki. Świetne jest zakończenie - żona powraca w postaci kruka, który wyrwała zabójcy serce. To symbol - kobieta, którą zamknął w śmierci, znajduje się poza jego kontrolą. Bardzo mi się podoba. 
    • Alicja_Wysocka
      Do poduszki

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Leszczym, @Łukasz Wiesław Jasiński, @Wędrowiec.1984, kłaniam się wdzięcznie :)
    • Leszczym
      Błogość

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @violetta Takie rzeczy to w wierszach albo w filmach lub teledyskach. Rządzi natomiast twarda gra, która na szczęście jeszcze czasami bywa wzajemna :)
    • Leszczym
      Niechcący

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 Takie odkrycia w różnych dziedzinach się zdarzają. Net je nieco bardziej uzmysłowił. Że talenty i cudne rzeczy, sprawy i wykonania są również, bywają, poza fabrykami. 
    • Berenika97
      dla CIEBIE

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @viola arvensis Napisałaś wiersz pełen duchowej intensywności i czułości zarazem. Zdajesz sobie sprawę ze swojej słabości — ale właśnie dlatego wyrasta przepełniona wiarą modlitwa. To poddanie się, które jednocześnie jest triumfem ducha. Ostatnia strofa — zwłaszcza to "Tobą oddycham" — ma siłę przemiany. Cały wysiłek wcześniej opisywany prowadzi do oddychania tym, co umiłowane. Masz dar wyrażenia tego, co zwykle pozostaje niewyartykułowane — tej granicy, gdzie rozpacz przechodzi w wiarę, a słabość staje się siłą. Przepiękny tekst. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...