Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Róża

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

król kwiecia
Z jabłonki liść zleciał
Lśni berło przy sobie
Jej barwny proporzec

Natura w siwiźnie
I cisza nie wcześnie

Na szczęście dla ludzi
Jaguary w magencie
 

 

Opublikowano

@wierszyki

To wiersz, który budzi uśmiech i zaciekawienie. Zaczyna się klasycznie, jakby z tradycji poezji dworskiej – róża jako król kwiatów, z berłem i proporcem, symbol piękna i majestatu. A potem nagle wchodzi obraz zaskakujący, fantastyczny – „jaguary w magencie”.

 

Ten kontrast daje efekt świeżości, trochę tak, jakby autor chciał powiedzieć: świat nie musi być tylko oczywisty, można w nim zobaczyć coś niezwykłego i barwnego, jeśli się spojrzy inaczej.

 

Podoba mi się też to, że wiersz jest krótki i lapidarny – jak błysk, migawka, moment olśnienia. To taki tekst, który zostaje w pamięci, bo jest niecodzienny.

 

Czuć w nim lekkość zabawy obrazem i kolorem – i ta lekkość sprawia, że czyta się go z sympatią. Pozdrawiam:)

Opublikowano

@wierszyki

To bardzo delikatny utwór! Stworzyłaś piękny obraz jesieni jako królestwa, gdzie róża panuje nad naturą, już posiwiałą.

Szczególnie podoba mi się ta metafora "król kwieć" - która od razu nadaje róży majestat. I ten obraz "berła" lśniącego przy niej.

Intryguje mnie przejście od tej spokojnej, jesiennej sceny do końcowego obrazu "jaguary w magencie". To bardzo kolorowe zakończenie, które kontrastuje z poprzednią ciszą i siwizną. Czy to metafora nagłego powrotu życia i energii? Czy może sen lub wizja?

Podpisuję się pod moimi "przedmówcami" w komentarzach.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...