Nie mogę o tym pisać…

[huzarc]

Ludobójstwo

Mord rytualny

Wołyń

 

Najbardziej o nim —

 

ale są i inne miejsca.

 

Nie potrafię pisać o nich,

dźwigając ponad siebie

na cokoły — jak atlas,

metaforą wielkich słów,

prawość nieba.

 

Nie umiem, choć

widzę jeszcze:

 

Krematoria

i ciałopalny zmierzch;

zastrzyk z fenolu

na dobranoc;

niemiecką butę

pod batutą Wagnera,

uzbrojoną w ołowiany bat.

 

I jeszcze —

kulę w potylicy

i los bezimiennych.

Czerwone ukąszenie

przez pychę ich dzieci,

oczarowanych

konceptem Raskolnikowa.

 

O tym pisać

nie potrafię — prawdziwie.

 

Wybaczysz — oni zapomną,

a potem groby rozkopią

ich psy na nowo.

 

Wyrasta ze mnie wtedy

męska wściekłość potomka

czasu burz.

 

Uciec w las — jak wilk.

Testosteron kwitnie we krwi,

duszny i żywy.

 

zemsta.

zemsta.

zemsta.

[Kamil Olszówka]

Genialny i wybitny wiersz... Chylę czoła!

[Jacek_Suchowicz]

rozumiem Twój krzyk zwłaszcza w dzisiejszych czasach

 

gdzie zabierają nam historię

lektury nasze chcą wytrzebić

jak za Bismarcka germanizować

i w Boga zabraniają wierzyć

 

pozdrawiam 

[MIROSŁAW C.]

@huzarc

Historią pisane jak lubię. 

Dziękuję. 

Pozdrawiam.