Rozmarzona jesień
Sunie powoli, lecz własnym rytmem,
popieści słońcem, burzą rozbłyśnie.
Zmierzchom zostawia markotne chwile,
głowić się nie chce, zbyt wiele tychże...
postanowiła - nie myśleć wcale,
wszak szereg zdarzeń i tak już w planach.
A gdyby - cudem - wszystkie poplątać,
czy na supełkach (s)pokój zostanie...
Wie - to utopia - pomarzyć może,
lasy już stroi rdzami jesieni,
w letargu zwierzę nieokiełznane,
które podobno tęskni za domem.
wrzesień, 2025
