Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Drogowcy

Leszczym
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Berenika97

Berenika97

Opublikowano
Opublikowano

@Leszczym

Za każdym wyciętym drzewem pod nowy wiadukt i za każdym zlikwidowanym zjazdem na wieś stoi cichy chichot inżyniera, który wie, że właśnie odebrał komuś ostatnią nadzieję na spontaniczną ucieczkę od cywilizacji i nie tylko.

A człowiek od zawsze potrzebował poczucia, że ma dokąd uciec. Przed teściową, przed terminami, przed samym sobą. Tą drogą ucieczki była polna ścieżka, gdzie można było pomyśleć, albo mała droga lokalna z pięknym widokiem. A „wyższa inżynieria drogowa” to metafora nieubłaganej systematyzacji życia. Buduje nam gładkie, szybkie i wydajne trasy, ale tylko z punktu A do punktu B. Nie ma miejsca na błądzenie, na spontaniczną zmianę planu, na skok w bok. :)

1
Leszczym

Leszczym

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Berenika97 A no właśnie i po to temu ma służyć również wycofywanie gotówki i szereg tym podobnych dziadostw. Burzę się przeciwko temu, ale już parę lat temu połapałem się, że jak zrobią i jeśli cokolwiek mojego przeczytają lub usłyszą to wprowadzą wszystko zupełnie na odwrót :) To dotyczy zresztą wielu piszących na tym forum. Wiesz uskutecznianie na odwrót, tak to działa niestety :// Czasem naprawdę nad tym boleję ://

1
Berenika97

Berenika97

Opublikowano
Opublikowano

@Leszczym Twoja uwaga o "robieniu na odwrót" brzmi jak doświadczenie wielu ludzi, którzy czują, że ich głos nie jest w ogóle brany pod uwagę w procesach decyzyjnych. To może być frustrujące, szczególnie gdy dotyczy spraw, które bezpośrednio wpływają na codzienne życie. Naprawdę, akurat w tym, nie jesteś jedyny. Pozdrawiam. 

1
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maciek.J
      Betlejem

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • andrew
      „mi”

      Przez andrew · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • andrew
      Ludzie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Benjamin Artur
      Kiedy będziesz ze mną

      Przez Benjamin Artur · Opublikowano

      Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • hania kluseczka
      soczewka

      Przez hania kluseczka · Opublikowano

      @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...