Nocą piszę wiersze

[SuzanaD]

Nocą? 

Błagam szeptem o chwilę wytchnienia

 

Mrok gęsty a ja ocieram łzy instynktownie

by następnie, po wszystkim, tylko przez moment

zagryźć zęby, a później szybko wstrzymać oddech

odliczyć do dziesięciu, by mym następnym krokiem

mógł być rekonesans każdego zakamarka w

głowie

 

W nocy myśli dryfują jak łodzie

bez steru

O później porze idą za mną

bez zmian

Wychodzą z odmętów, brutalne, bezwzględne

Sen już przekwitł jak kwiaty na grobie, bez skarg

 

Ciemność boli tylko wtedy

gdy sen unika oczu

A sny kłopoczą tylko wtedy

gdy ich brak odbiera mi rozum

 

Nocą? 

Piszę wiersze

[Berenika97]

@SuzanaD Świetnie przedstawiłaś w wierszu ten szczególny rodzaj nocnego niepokoju, kiedy myśli wymykają się spod kontroli. Metafora myśli dryfujących jak łodzie bez steru jest niezwykle obrazowa. Widzę tu brutalność bezsenności i pisanie wierszy jako jedyny ratunek.

[sam_i_swoi]

@SuzanaD
W jakiż pechowy dzień napisana ta noc
I żaden lek czy świata cień ozdrowić jej nie zdoła
Tożsame myśli wiersze piszące
I ból jestestwa wnikliwie sięga w ich głąb

Nie wyjdą nie wydostanie się nic
Gdy zostaną w objęciach snu
Poza nadzieją że świt
Uczynić to podoła


Wiersz za wiersz :)
 

 

 

Edytowane 1 godzinę temu przez sam_i_swoi (wyświetl historię edycji)