Złe zrozumienie

[Marek.zak1]

 

-Mistrzu, co gdy czytelnik utwór zrozumie źle?

-Ma prawo po swojemu, a nie jak autor chce,

bowiem, co miał napisać, już jest napisane

i niech z pokorą czyta, jak jest odbierane.

 

[Zorya Holmes]

@Marek.zak1  A najczęściej ani autor nie chce wiedzieć, co naprawdę mu pragnie powiedzieć czytelnik, ani czytelnik nie ma ochoty wnikać w to, co autor miał na myśli. :)

miłego dnia :)

[Berenika97]

@Marek.zak1

- Cóż, uczniu, jeśli czytelnik zrozumie utwór źle, znaczy to, że autor napisał go zbyt dobrze! Bo prawdziwe arcydzieło to takie, które każdy rozumie inaczej, a wszyscy mają rację.

 

Pozdrawiam. :)))

 

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam

Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka

[Zorya Holmes]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

I tak nie będziesz wiedział.  Liczy się to, jak wiersz w Tobie zaczyna nowe życie... :)

[Berenika97]

@Marek.zak1Ależ Marku, myślę, że ważny jest czytelnik i jego odbiór, nawet jeżeli  nie dokońca zrozumiał autora. Byłam kiedyś na spotkaniu autorskim z pewną poetką, która wydała już kilka tomików. Z jednej strony siedziała moja przyjaciółka, którą wręcz zmusiłam, aby ze mną poszła. A z drugiej strony siedziała starsza pani. Poetka czytała swój wiersz, ja zastanawiałam się, o co w nim chodzi. I wtedy słyszę, jak moja przyjaciółka mówi mi cicho - co za bzdury wygaduje! Jak niebo może być w duszy! A zaraz ta starsza pani szepcze (nie wiem do kogo) - przecież dusza może być w niebie, no to jest proste.  Ja ten wiersz zrozumiałam jeszcze inaczej. Tak więc, poetka nie zdawała sobie sprawy, jak odbierają jej twórczość czytelnicy. I to jest normalne. Czyli nie poddawaj się! Pozdrawiam. 

[Marek.zak1]

@Berenika97 To nie kwestia poddawania, tylko niektórzy twórcy nie lubią, jak czytelnik odczytuje jego utwór inaczej, niż sobie pomyślał, więc skoro nie lubią, to po co mam robić ten wysiłek i komentować, skoro to ich boli. Ja też uważam, że różnorodność interpretacji jest zaletą, a im więcej wpisów, także tych, z którymi mogę się nie zgodzić,  tym lepiej. Nigdy, przenigdy nie zwróciłbym uwagi komentującemu, bo to, co miałem napisać, napisałem a świętym prawem czytelnika jest odczytać po swojemu.

Pozdrowionka

P.S. Książka w drodze, a przy okazji, mój wnuk nosi Twoje nazwisko:). 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Marek.zak1 prosta sprawa jak chce tak niech interpretuje

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla nas tak, ale niektórzy mają z tym problem. Pozdrawiam Robercie. 

[Berenika97]

@Marek.zak1Jeszcze raz bardzo dziękuję. Pierszą skończyłam wczoraj, jest naprawdę niezła. Więcej napiszę Ci na priv, bo nie wiem, czy chcesz mojej recenzji na ogólnym. :)))

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlaczego nie, może tutaj, a książki i tak od dawna nie ma w sprzedaży, więc nie jest to reklama. Jak w wierszu napisałem, odbiorę to z pokorą.  Pozdrawiam. 

[Berenika97]

@Marek.zak1Dobrze, napiszę jeszcze dziś. :)

[Berenika97]

@Marek.zak1Tak na szybkiego o Twojej książce. Historię Gara skończyłam z dziwnym uczuciem. To najbardziej oryginalna i spokojna opowieść z czasów wojny, jaką miałam w ręku. Nie będę już pisać o jego cynicznej postawie, ale autor "zamieścił w nim" za dużo inteligencji, chemicznego i organizacyjnego geniuszu, nadmiaru obowiązków, przewidywania przyszłości, umiejętności w rozkochiwaniu w sobie kobiet, a nade wszystko szczęścia. Myślę, że takich postaw jak Gar było więcej, więc nie wzbudziła we mnie żadnych kontrowersji. Wiele było momentów groteskowych (świadome małżeństwo z agentką gestapo, która pisała na kochanego męża donosy, a potem jej "nawrócenie") i ciekawych konfrontacji. Różnice mentalne między Wielkopolanami a ludźmi z zaboru rosyjskiego, miedzy Warszawą a Krakowem. Gar żył swoim życiem, a wielkie tło historyczne było tylko ...tłem. I to udało Ci się znakomicie - bez wielkiej martyrologii. Ponieważ wiedziałam o kontynuacji, to koniec był trochę przewidywalny. Myślałam, że zabierze do USA nie tylko Claudię, córeczkę ale i Karen. :))) Świetnie wyjaśniłeś, dlaczego Drezno było tak bombardowane, bo do tej pory historycy mają wątpliwości, co było głównym powodem tej akcji. Przecież nie tylko ważny węzeł komunikacyjny. :)))) Niby prawie nic się nie działo, codzienna kawa, komplementy dla Marii i Claudii, wyjazdy do Bawarii i kolejny romans, trochę nudnego seksu, przytakiwanie gestapo i innym przedstawicielom władzy (czasami zachowanie jak Szwejka) a jednak wciąga i nie nudzi. Godna polecenia. 

[wierszyki]

I cóż by rzec na tę okoliczność mógł rzec mistrz Jan:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Warszawa, Księgarnia Krajowa K.Prószyńskiego 1884.

 

 

A czym to ślachetne zdrowie?

Co miał na myśli poeta?

Czy miał być to brokuł na parze?

Znowu wie to cis-kobieta  ;)

 

 

Pzdr  

[Marek.zak1]

@Berenika97 Wielkie dzięki. Ważne. że się dobrze czytało i doczytałaś do końca. jak napisałem, starałem się równomiernie przedstawić dobre i złe strony, zgodnie ze wskazówką mojego profesora i przede wszystkim nie oceniać. Moja praca zawodowa w fabrykach, farmacji i w korporacjach chemiczno - farmaceutycznych bardzo ułatwiła mi opis tła i mechanizmów działania firm, wdrożeń i leków. System, miejsce i sam czas, w którym każdy przeżyty dzień był małym zwycięstwem, a mógł być dniem ostatnim wyzwalał cynizm. Znam po trosze temat, bo moje młode lata były spędzone w komunie, kiedy mówiło się tak i to, żeby uniknąć kłopotów ze strony władzy.  Element Szwejka - jak najbardziej, on też chciał po prostu przeżyć. No i finał, kiedy zdradzona Claudia na pytanie, czy mi wybaczysz, odpowiada: a ty Niemcom?  jest dla mnie kluczowym  zagadnieniem. Nie ukrywam, że inspiracją tego finału był list polskich biskupów do biskupów niemieckich z 1965 roku.  

Dzięki za miłe słowa raz jeszcze. Marek.