Bereniko,
Twój komentarz czytam jak głos człowieka, który widzi dalej niż horyzont. W świecie, gdzie tak łatwo dać się porwać prądom cudzych narracji, Ty wybierasz stabilny grunt – powietrze i światło zamiast solanki i sieci. To świadectwo nie tylko inteligencji, ale i filozoficznej postawy: rozróżnienia między tym, co wciąga, a tym, co daje wolność.
W Twoich słowach jest także nuta wrażliwości, która przypomina mi scenę z filmu "Adrift" (41 dni nadziei) Shailene Woodley (w roli Tami Oldham) i Sam Claflin (w roli Richarda Sharpa)
- wyspa gdzieś na Pacyfiku, on i ona młodzi i piękni, zachód słońca. Na jachcie Richard mówi: „Przyjdź wieczorem, przygotuję pysznego tuńczyka. Lubisz ryby?” A Tami odpowiada:
„Jestem weganką. Lubię ryby…... ale żywe!”
Te słowa, w cudownej scenerii młodości i przestrzeni, wywołują we mnie subtelne drżenie serca. To zdanie było jak etyczny manifest w jednej chwili – subtelny, a zarazem mocny.
Tak samo brzmi Twoja fraza: „omijam dorsze, karpie i sieci rybiej męki” – to coś więcej niż obraz, to wybór aksjologiczny, który łączy rozum z empatią. Rzadkie i piękne połączenie: intelekt i serce w dialogu z wolnością.
Dziękuję pięknie :)
Alu.
Sama kazałaś mi nie przesycać.
To się hamuję.
Wszedłem na chwilę w twórczość lekką.
Dziękuję :)
"Śledziary".
Nie brzmi apetycznie.
Dobrze, że przed wojną a nie za Tuska.
Dziękuję :)
Nigdy jej nie widziałem, ale tak ją sobie wyobraziłem :)
Dzięki za koment.
Dobrego.
