kwiatek
nie przepada za towarzystwem
nie lubi domu wazonu
dobrze czuje się sam
na krótkim patyczku
trzyma się blisko
dającej życie łodyżki
z licznym rodzeństwem
zachwyca
nie zbliżają się do siebie
nie wchodzą w drogę
porozrzucane jak klocki lego
cieszą spojrzenie
ciemny błękit mieni się
w słońcu odcieniami
złamany fiolet z niebieskim
prowadzą drogą do marzeń
umilają spacer łąką
9.2025 andrew
kwiatek
nie przepada za towarzystwem
nie lubi domu wazonu
dobrze czuje się sam
na krótkim patyczku
trzyma się blisko
dającej życie łodyszki
z licznym rodzeństwem
zachwyca
nie zbliżają się do siebie
nie wchodzą w drogę
porozrzucane jak klocki lego
cieszą spojrzenie
ciemny błękit mieni się
w słońcu odcieniami
złamany fiolet z niebieskim
prowadzą drogą do marzeń
umilają spacer łąką
9.2025 andrew
kwiatek
nie przepada za towarzystwem
nie lubi domu wazonu
dobrze czuje się sam
na krótkim patyczku
trzyma się blisko
dającej życie łodyszki
z licznym rodzeństwem
zachwyca
nie zbliżają się do siebie
nie wchodzą w drogę
porozrzucane jak klocki lego
cieszą oczy
ciemny błękit mieni się
w słońcu odcieniami
złamany fiolet z niebieskim
prowadzą drogą do marzeń
umilają spacer łąką
9.2025 andrew
kwiatek
nie przepada za towarzystwem
nie lubi domu wazonu
dobrze czuje się sam
na krótkim patyczku
trzyma się blisko
dającej życie łodyszki
z licznym rodzeństwem
zachwyca
nie zbliżają się do siebie
nie wchodzą w drogę
porozrzucane jak klocki lego
cieszą patrzącego
ciemny błękit mieni się
w słońcu odcieniami
złamany fiolet z niebieskim
prowadzą drogą do marzeń
umilają spacer łąką
9.2025 andrew
kwiatek
nie przepada za towarzystwem
nie lubi domu wazonu
dobrze czuje się sam
na krótkim patyczku
trzyma się blisko
dającej życie łodyszki
z licznym rodzeństwem
zachwyca
nie zbliżają się do siebie
nie wchodzą w drogę
porozrzucane jak klocki lego
cieszą oczy
ciemny błękit mieni się
w słońcu odcieniami
złamany fiolet z niebieskim
prowadzą drogą do marzeń
umilają spacer łąką
9.2025 andrew
Na krakowskim Wawelu o północy
spotkałem grupę głośnych lunatyków
stali w okręgu kreśląc dłońmi wzory
jakby nawdychali się białego pyłu
Wzniosłymi słowami gnębili ciszę
która uniżyła się pod bełkotem
żującym wypowiedzi lichy wątek
w swojej szczęce od czasu zgniłej
W imię czego spajacie się w obręcz?
Proszę spojrzeć na smoka wawelskiego
jak pręży łuski przed pana wzrokiem
Lecz tu wyłącznie blady obłok się tli
szyjący obietnice z szarej mgły
Więc udowodnij nam że to obłęd
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Nata_Kruk · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
.................... :)) @Migrena... za wiele nie napiszę... to jest świetne. Po pierwszych wersach, zaleciało.. rybami... ;) Dobrej nocy.
Przez infelia · Opublikowano
