są blisko
a więc niewidzialne
choć bez nich
może runąć niebo
w kokonie roli
nie widzą świata
poza
lecz czasem
zazdroszczą motylom
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
są blisko
a więc niewidzialne
choć bez nich
niebo może runąć
w kokonie roli
nie widzą świata
poza
lecz czasem
zazdroszczą motylom
są blisko
więc niewidzialne
choć bez nich
niebo może runąć
w kokonie roli
nie widzą świata
poza
lecz czasem
zazdroszczą motylom
-
Ostatnio w Warsztacie
-
EsKalisia 137
Każdy mógłby to tak napisać.
Ale nie każdy to robi !!!
lubię moich odbiorców
bez nich moje pisanie nie miałoby sensu
najmniejszego.
Bo ja jestem na etapie nieprzejmowania się
wcale
choć delikatnie trącone niektóre struny
nieraz rezonują głośno.
...
Cząstkę mnie macie
I ja się na to zgadzam.
Bo ja pozostałe opinie
przekuję na dobro
dla mnie
A tamte rezonowanie
wspomnę w przyszłości
z tkliwością.
Edytowane przez EsKalisia (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 68 odpowiedzi
- 1 181 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 467 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 372 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 473 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 482 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez viola arvensis · Opublikowano
@Berenika97 doskonale napisane! Szczerze powiem, że chciałabym to czytać dalej i dalej... Jest tu duży potencjał na niezwykłe opowiadanie. Super! -
Przez Leszczym · Opublikowano
@viola arvensis Nie to że namawiam do złego, ale też mogą być dobre. -
Przez viola arvensis · Opublikowano
@aniat. jaka miła rymowanka dla lekkiego porankaZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Śliczne te wiersze piszesz! -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@Migrena To bardzo namiętny i obrazowy utwór. Mocno pracuje tu fizyczność, ale nie w banalny sposób, lecz jako pamięć i siła, która przeżyła czas i milczenie. Spotkanie po latach staje się nie tyle rozmową, co zmartwychwstaniem pulsującego impulsu, który nigdy nie wygasł. W rezultacie wiersz wręcz przytłacza intensywnością, jakby bohaterowie chcieli w jednej chwili nadrobić lata nieobecności i czas rozłąki opisać potokiem metafor i symboli. -
Przez viola arvensis · Opublikowano
@Jacek_Suchowicz no kto by pomyślał, że jest jakiś wspólny mianownik! A jednak. Prawdziwy hit napisałeśZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne