Gra i Furtka

[Berenika97]

Inspirowany myślą Friedricha Nietzschego

Ona – pytanie bez echa,

furtka, przez którą przechodzi tylko przyszłość.

On – klucz, który myśli, że otwiera,

a jest tylko obracany w zamku.

On poleruje broń na progu,

myli grę w kości z przeznaczeniem.

Wojownik?

Może.

Ale ona widzi pod zbroją

małego chłopca, który zgubił zabawkę

i teraz bawi się w wojnę,

by ją odnaleźć.

Więc sama staje się zabawką –

niebezpieczną,

lustrem gładkim, nieprzeniknionym,

w którego odbiciu jego pancerz pęka,

słone łzy rzeźbią w metalu nowe mapy.

Ale miłość to nie gra.

To zmiana zasad.

Gdy ona kocha, staje się burzą,

która nie pyta, co zostawi w gruzach.

Dom, tron, jego spokój –

wszystko pył na wietrze.

I on - tytan,

drży. W jej ciszy po burzy

słyszy wreszcie pytanie,

co może go zgubić,

a co ocalić?

[Annna2]

@Berenika97 Berenika pozwolę sobie cytatem,

Twoją strofą odpowiedzieć- jest piękna i później dodam coś od siebie.

Ale miłość to nie gra.

To zmiana zasad.

Gdy ona kocha, staje się burzą,

która nie pyta, co zostawi w gruzach.

Dom, tron, jego spokój –

wszystko pył na wietrze..

 

Bo dla miłości prawdziwej  można poświęcić nawet życie,

cząstkę siebie gdy zajdzie taka potrzeba.

[Berenika97]

@Annna2Dziękuję! To wiersz, który przedstawia też poglądy Friedricha Nietzschego. 

[Roma]

ciężki od emocji, od nich też silny.
Gdy ona staje się niebezpieczną zabawką kruchość się kruszy...
Tak widzę Twój wiersz, świetny wiersz.

[Berenika97]

@RomaTak właśnie! Gdy czytałam "Tako rzecze Zaratustra" robiłam notatki, bo to było inne spojrzenie na relacje między kobietą i mężczyzną. "W miłości jest trochę obłędu i trochę rozumu w obłędzie". Bardzo dziękuję! 

 

[Marek.zak1]

Przeczytałem kilka razy, ale nie udało mi się zrozumieć przesłania, może dlatego, że bardzo słabo znam filozofię pana N. Chyba jedyne, co mnie z nim łączy to Wagner. Co do miłości, to ta burza może być, jak to burza, niebezpieczna, co odczuwałem intuicyjnie już jako młody człowiek, dlatego nie uwodziłem dziewczyn for fun i to się bardzo sprawdziło, bo z ich strony nic złego mnie nie spotkało, a dobrego całkiem sporo:). Pozdrawiam

[Berenika97]

@Marek.zak1Dziękuję za opinię! :))) 

[TylkoJestemOna]

Czytając wielu z portalowych Poetów/Poetek zauważam, że próbuje się tutaj miłości dopisać właściwości z definicji jej sprzeczne. Przykre to...

Miłość to nie poboczne i ciemne strony i aspekty, tudzież perspektywy związku, czy innych relacji międzyludzkich.

 

nie twierdzę, że ich nie ma, jest ich od cholery, ale...

 

Miłość to akceptacja, szacunek, troska, zaufanie itd. Piękno w czystej postaci. 

 

Zabawa w tłumaczenie swoich rozczarowań, żądzy, czy egoizmu, chęci bycia ponad, a w jej imię to nic innego jak tworzenie karykatury, obrazy istoty miłości  - gdy się jej nie rozumie.

 

Wiersz jest fantastyczny, dobrze oddaje istotę Gry w miłość. Ale GRY.

W dodatku widzę tu zabawę człowiekiem. Bardzo dobrze napisane.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cóż, wierzę że każdy ostatecznie przyciąga to, czego pragnie. :) 

 

 

 

 

 

Edytowane 3 godziny temu przez TylkoJestemOna
a bo:) (wyświetl historię edycji)

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97

  Bereniko, piszesz o męskim micie wojownika i kobiecym „odczarowaniu” tej maski.

Temat dziecka i niewinności chłopca wyszedł Ci trochę podświadomie.

Bardzo mocny obraz - chłopca pod zbroją czuć aż do serca. Masz rację: miłość nie jest grą, ale siłą, która zmienia wszystko. Twój wiersz daje do myślenia zwłaszcza w tych trudnych czasach, gdy każdy z nas martwi się o przyszłość dzieci.