Bez Dmowskiego, z „Talleyrandem” Dylem

[Marcin Tarnowski]

Tak nie było, to jest historia nieprawdziwa,

Może, ale pozwala zrozumieć, co bywa:

[1.] Oto był rok tysiąc dziewięćset dziewiętnasty,

Lecz inny: Piłsudzki rzekł: „Jedź tam Paderewski!”

Paderewski się odciął: „Czemuż ja, lepiej Dmowski!”

Dmowski dźgnął palcem Naczelnika krzycząc „Jedź ty!”

W końcu nikt nie pojechał w dal, do Wersalu,

Na tym z traktatu wyszliśmy „w każdym calu”

Tak jak Ukraina, – że to źle zdało się mi…!

[2.] Były konferencje w Teheranie, Jałcie,

Nasz rząd nie mógł marzyć o zaproszenia karcie,

Lecz na nasz MSZ padł cień szefa „idioty”,

Bezczelny tam jeździł i do sal obrad pukał,

Czasem wchodził, gdy wyrzucali, okien szukał…

Spytali po co? „Ma mnie tam nie być? No co ty?!” –

Rzekł, i wciąż wykolejał tok mocarzy obrad,

Że pozycja Polski lepsza, choć nie aż dobra.

Wszyscy się zeń śmiali a zwał się „Talleyrand” Dyl.