w stopklatce

[nieistotne19]

serce pękło
nie hukiem lecz szeptem
odłamki naszych rozmów
już leżą na trawniku

 

twoje imię
kiedyś najbystrzejszy promień słońca
dziś jedynie uczucie wypuszczone z dłoni
które nie wróci tą samą drogą

 

każde wspólne wspomnienie
jest porcelaną rozsypaną na podłodze
a ja bezbronnie
chodzę po niej każdej nocy

 

iskierka nadziei z każdym dniem maleje
ledwie się tli w popiołach niedomówień
boję się ją zgasić
bo nie wiem co zostanie

 

tylko cisza zna wszystkie odpowiedzi
które bałem się tobie powiedzieć
i choć czas zabrał nasze rozmowy
pozostawił nas w tej ciszy

 

gdyby powrót do przeszłości nie był tylko filmem
zatrzymałbym słowa i przytuliłbym cię wtedy 
gdy jeszcze nie wiedziałem
że tracę ciebie na zawsze

 

teraz zaś wpadłem w ciemną studnię
gdzie światło nie sięga dna
każdy dzień to walka
a serce już odmawia walczyć

 

już nie będę tym samym którego pamiętasz
w sercu mam szkło
z każdym oddechem czuję ból 
czy kiedyś jeszcze będę potrafił dotknąć miłości

[Annna2]

@nieistotne19  poruszyłeś mnie bardzo.

Bo bywa tak, że mimo otwartych  wciąż drzwi- powrót jest niemożliwy.

Piękny

[Leszczym]

@nieistotne19 Potwierdzam, naprawdę bardzo ładny wiersz !!

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - odłamki naszych rozmów
już leżą na trawniku - super - 

                                                               Pzdr.