A gdybyś nie istniała

[Migrena]

A gdybyś nie istniała --
czy moje kroki miałyby cień,
czy tylko głuchy stuk stóp
rozsypywałby się o ziemię
jak pył zmarzniętych liści?

Czy noc nie stałaby się
bezdenną studnią
o śliskich, zimnych ścianach,
z której nie wraca echo,
a każdy szept brzmi
jak pożegnanie w obcym języku?

Bez ciebie --
świat byłby ramą bez obrazu,
płótnem pokrytym kurzem ciszy,
co nie zna śpiewu,
barwą wypłowiałą jak skóra po żałobie,
co nie pamięta światła.

A jednak pamiętam twój głos,
jak ciepły wiatr w letni wieczór,
gdy świat na chwilę zapomniał o zmierzchu,
a twoje oczy lśniły jak jeziora pod słońcem.

Jak malarz,
co dotyka pustego płótna
palcami pokrytymi popiołem
i nie wie,
czy to jeszcze sen,
czy ostatnie tchnienie,
czy tylko przestrzeń
między dwiema samotnościami
chłodna jak wnętrze zamkniętej dłoni.

Gdybyś nie istniała --
dla kogo miałbym drżeć?

Ramiona, w których gasną imiona,
usta suche jak glina przed deszczem,
co nie znają modlitwy --
wszystko byłoby tylko echem
w zapomnianej dolinie nocy,
gdzie nawet wiatr przestaje mówić.

Byłbym jedną z gwiazd, co spada
i nie zostawia śladu na skórze nieba,
jednym z pyłów tańczących
w zimnym świetle poranka,
co przychodzi i odchodzi,
nie dotykając niczyjej duszy,
nawet odrobiną ciepła.

Gdybyś nie istniała --
może udawałbym życie,
z uśmiechem z porcelany,
co pęka od samego spojrzenia,
z głosem jak zamarznięta rzeka,
która już nie pamięta nurtu.

Bo serce zna tylko jedną melodię --
a bez ciebie
byłaby niema
jak wiolonczela bez strun.

Może odnalazłbym sekret istnienia,
rozebrałbym świat do kości
i z chłodu, z blasku, z pragnienia
ulepiłbym cię z oddechu --
żeby patrzeć,
jak życie zaczyna oddychać
w twoich oczach,
ciemnych jak popiół po śnie.

A gdybyś nie istniała --
czy ja byłbym czymś więcej
niż cieniem bez wspomnień,
niż snem, którego nikt nie śni,
niż wierszem
bez ostatniego wersetu
zawieszonym w gardle świata?

 

 

[Annna2]

@Migrena  i może dobrze, że istniała( bo każdy jest po coś),

bo gdyby nie- czy powstałby ten wiersz?

[Berenika97]

@MigrenaTen wiersz to nie tylko odpowiedź na pytanie: „czy ja istniałbym bez ciebie?”

Ukazałeś kruchość bycia, które bez miłości wydaje się tylko cieniem samego siebie.
Jest pełen tęsknoty i czułości. Piękny!

 

[Nata_Kruk]

@Migrena... sorry, ale mam "gotowce" i dołączam do słów Pań.

[Roma]

@Migrena wiesz, że mi słów brakuje i piszesz takie wiersze... 

Najpiękniej.

[Migrena]

@Annna2 Aniu.

Dziękuję pięknie.