Zapomnienie

[senna]

fale uczuć uwięzione w krwioobiegu
myśli tłukące się wewnątrz głowy
nieczysta dusza ciężka od brudu

wytchnienia chwilę daje zapomnienie
tylko ono uwalnia
i ono zabija

a każdy kto sprzedaje zapomnienie
jest miłości zesłańcem
i serce moje kocha go
broniąc się zapalczywie
a miłości
nie ma




chyba za bardzo prozatorskie, prawda?

[Anna Sarań]

Nie nie jest prozatorskie, ale chyba nieprzemyślane. Używasz całego arsenału zwrotów, które są potoczne albo w poezji już funkcjonują na zasadzie symboli. Chodzi mi o myśli tłukące się w głowie, nieczyste dusze( po co ta patetyczność? ) chwile wytchnienia, zestawienie miłość-serce, znowu słowo miłość w zakończeniu, które dla mnie nie mówi nic. Pozdrawiam.

[senna]

Rzeczywiście ten wiersz nie jest dopracowany, chyba się za bardzo pospieszyłam z dodaniem go tutaj. Powstawał za szybko, pod wpływem emocji i chyba nie powinien się tutaj w ogóle znaleźć. Dziękuję za komentarz Pani Anno.

Pozdrawiam

[Adam_Szadkowski]

Za bardzo dosłownie, wręcz ordynarnie. Nie podoba mi się ten klimat. Może gdyby wersy były krutsze...(?) Albo, gdybyś nie powtórzyłą takich błędów jak ten z drugiej zwrotki:
"wytchnienia chwilę daje zapomnienie
tylko ono uwalnia
i ono zabija", po co powtórzyłąś słowo "ono"? Daj czytelnikowi sie troszke zastanowić o co chodzi...




Adam