Na wynos

[Lidia Maria Concertina]

Skrępowany Chrystus na ścianie małego pokoiku.

Bez ścian. 

A za nimi - starszy człowiek, który szczęśliwie go przeżył.

Bóg Ojciec? 

Cień w kształcie odwrónej klepsydry.
Piasek wysypał się z niej gdzieś na nowej drodze życia.
Skręcił.

Zostańcie w domu, czekajcie na czarne gwiazdy wtopione w przezroczysty proporzec nadziei!

Otwórzcie okna i wyrzućcie przez nie wszelką wątpliwość. Jesteśmy.

I nie żyjemy.

Niby nadal pożeramy łapczywie wszystkie łuki triumfalne, spijamy całe Niagary, prujemy do celu drogą 66 w stanie beznadziei ... 
Dzwonię po szeryfa.

Teraz - nikłe światełka listopadowych gwaszy malują zimę w gawrach ludzkiego strachu.

Zardzewiała igła adapteru zszywa analogowe myśli. 

Babel i Krzywa Wieża.

Zamówisz pizzę?
Może lepiej, żeby nam było wszystko jedno.
Na czubku iglicy będzie za mało miejsca, by ktoś to sprawdzał...
Pójdę po rozmówki.
Monolog w esperanto.

Zaniemówienie Boga.

Odwracam się  ... do przodu
Świat macha białą flagą.
Wyjmuję własną, czerwoną: przez nadchodzące lata nie wypływajcie w morze.

Zanosi się na złą pogodę. 

Tornada, tsunami, cyklony. 

Zanosi się na ... 

Płacz. 

 

Wymazuję kratery łez z obojętnej twarzy. 

Ludzkie tornada i osuwiska - w jednym wielkim kotle: chciwego przesycenia znanego pod nazwą GŁODU...

 

"A może dokładkę?" 

[violetta]

Są tacy co oddają chwałę Panu:) świetny wiersz:) porusza:)