Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

masz rację, to obrzydliwe. prawdziwe feromony
to niewidzialne ogniki-naczynia włosowate,
które wychodzą nam z ramion,
klatek piersiowych, pleców

i dotykamy się okołozmysłowo, obejmujemy
na odległość. każde z nas przypomina
marvelowskiego Doctora Octopusa.
tylko bez blaszanych elementów,
idącej za tym sztuczności.

ma miejsce zespalanie się, o którym
nikt inny nie wie. nawet szkaradny pirat
mający hak zamiast oka, przepaskę w miejscu dłoni
(coś poszło nie tak podczas kopiowania go
ze snu w sen, wyszedł nieco poplątany fizycznie)

krzyczący skrzekliwym tonem, że nigdy
nie będzie nam dane się złączyć,
a jeśli nawet, to na płytko.

a w nas: iskry-pastylki na zmącenie umysłu,
fantazje oddzielane w głowach, siekierą,
od brzydkiej i niepotrzebnej jawy.

zarazem: dzika potrzeba realności,
współdzielenia się.

Opublikowano

@Florian Konrad

Wypisz, wymaluj - miłość,  która łączy mimo przeszkód i niechęci świata.

Niewidzialne więzy i pragnienia nawet gdy rzeczywistość próbuje je rozdzielić. Zmysłowy  intymny, na poziomie, którego często nie widać, a który jest bardzo realny dla dwojga ludzi.

Piękny :)

Opublikowano

Oryginalnie jak zawsze... sam tytuł, to jak zgrabnie, dziwnie czule wypisałeś ten wiersz, te obrazy: siekiera, poplątany pirat... no, cóż więcej powiedzieć? Wszystko mi tu gra, a za tak poetyckie nawiązanie do Marvela gdybym mogła, dałaby drugie serduszko ;)

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Pozwoliłem sobie trochę zmienić, w dobrej wierze i z szacunkiem:   Już idzie, by stanąć blisko, tam gdzie Jej szukasz codziennie. Wzlot uczuć, gorąc serca, to wszystko, co wam do szczęścia potrzebne.
    • @sisy89 Dużo tu czułości, delikatności, ale też dojrzałości w spojrzeniu na relację. Nie ma tu taniego romantyzmu — zamiast tego jest refleksyjność i intymność, co czyni wiersz naprawdę wartościowym.
    • @Berenika97 Piękna, dojrzała fraszka z mocnym przekazem i subtelną puentą. Porusza tematy bliskie każdemu i czyni to z klasą.
    • @Waldemar_Talar_Talar To dojrzały, refleksyjny utwór. Mimo prostoty języka niesie głębokie przesłanie. Można go odczytywać jako próbę oswojenia się z tym, co nieuchronne – i to właśnie czyni go wartościowym. Twój wiersz porusza uniwersalne, trudne tematy: śmierć, smutek i żal. Są one ujęte jako nieuniknione elementy ludzkiego życia – „życiowe wariacje” – co jest trafnym i filozoficznym podejściem.
    • siedzę w tym barze z piwem za dwa dolce i dziwką, co pachnie jak spalony toast. wszyscy tu czekają — na koniec zmiany, na wygraną w totka, na śmierć z klasą. a klasa tu umarła w '87. facet obok gada o swojej kobiecie, że go zdradziła z pastorem. pastor podobno ma lepsze auto, i większe poczucie winy. może też większego fiuta — nie wiem, nie pytam. w łazience śmierdzi krwią i wybielaczem, jakby ktoś próbował zedrzeć z siebie czas paznokciem. kiedy wracam do stolika, kelnerka mówi mi, że wyglądam na zmęczonego. mówię jej, że to nie zmęczenie, to życie mnie przeżuło i wypluło jak pestkę wiśni. śmieje się. ma ładne zęby jak na kogoś, kto widział tyle, co ja. wracam do domu, pies szczeka, kot nie żyje, a listonosz zostawił rachunek za wodę, której nie mam i światło, którego nie chcę. odpalam papierosa, patrzę w ścianę, i myślę, że jutro będzie dokładnie takie samo. i to, kurwa, najlepsze, na co mogę liczyć.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...