Wrócimy za rok

[wierszyki]

 

 

Modrzewie na Łysej nas dawno

przerosły — na pogorzelisku

patrzyliśmy w siebie.

Dziś z ciemnego boru nikt chrustu

nie zbierze, a dorodnych jodeł

pnie smucą pod niebem.

 

Wciąż kopcom dla mrówek się w ściółce

przewraca, gdy Madonny ciemna

twarz przegania burze.

Młode całkiem przy tym uśpione

kurhany, z kamieni jak żywo

w ruchomej naturze.

 

Gdy późne wieczory po źródła

i studnie odżywiają pośród

porzuconych cegieł,

w aksamitnych sierściach, strzyc można

uszami, łanie z koźlątkami —

podchodzą po zieleń.

 

A gdy ścichnie łąkom okrzyk i

sokoła, ptakom w naparstnice

białe zmrok zapadnie,

nad wilgoć strumieni po paproć

do czoła i kostur siermiężny,

świetliki się palą.

 

 

 

11.07.25

popr. 12.07

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane 12 Lipca przez wierszyki
białe dzwonki (wyświetl historię edycji)

[wierszyki]

 

 

 

 

Dziękuję @Berenika97 i @Maciek.J :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - podoba się - 

                                            Pzdr.

                                          

[wierszyki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i super.

 

 

(Wyobraź sobie, ze u nas tam za mojego życia nie było jeleni, byłam w szoku, a tu naraz cały "haremik"!)

 

 

Pozdrawiam :-)

[wierszyki]

Dziękuję @Czarek Płatak :-)