Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niebosquat

Florian Konrad
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Florian Konrad

Florian Konrad

Opublikowano
Opublikowano

wiesz, co bym chciał ci wyczarować? miłosne
miasto, Kryształowe Tokio, ale zamieszkałe
w większości przez Polaków (bo i po co utrudniać
sobie życie łamaniem języka japońszczyzną?).

albo swoje Dańce – metropolię usianą wieżowcami
z litego brylantu, w której nikt nawet nie słyszał o trądzie,
braciach Karnowskich czy gnojowicy, a każda chwila
jest niczym letni zachód słońca nad oczkiem wodnym.
bez komarów.

gdzie karmiłbym cię owocami z serca Toskanii, był
Toscaninim beczącym lirycznie, bo z trzewi, arie
z Toski. chcę ci wyczarować krainę poezji, gdzie
wszystko byłoby przesycone eterycznością,
i to do przesady, do granic przyzwoitości,

gdzie, gdybym się wypiął, nawet mój esperal
(dobra, żart, nie mam) deklamowałby utwory Poego.

właśnie, chciałbym osiągnąć podobny poziom
uczuciowości, a jak na razie wychodzi mi bardziej
styl Bukowskiego, o którym Nick Cave powiedział,
że to "bukakke złej poezji".

ale jestem szczery i uczciwy, jak złożone w ofierze
jagniątko o białej sierści, którego mięso zostało
ugotowane we krwi Magika z Kalibra 44.

ech, niechby już się okazało, że istnieją jakieś
Niebiosa, z których dobry, bo zapijaczony
stwórca-poczciwina sypałby na nas miękkie
i nieuzależniające narkotyki.

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Ruiny znaczeń miłości

      Przez Migrena · Opublikowano

      świat pękł jak czaszka, a z wnętrza wysypały się słowa miłosne, których nikt nie umiał poskładać. język wyzionął ducha, gdy miłość przestała go tkać – zostały tylko litery, jak popiół na wietrze, jak puste słowa wbite w papier, który płonie w próżni. Boga nie ma  wyjechał cicho ostatnim pociągiem, zabierając echo twoich słów w głuchej ciszy, nawet jego cień się zatarł, gdzie niebo pachnie kadzidłem po rozpadzie miłośći ostatnia cząstka światła, którą karmiłem oczy wczoraj - zgniotła ją twoja dłoń jak czarną gwiazdę na niebie. kiedyś byłaś świtem, teraz tylko popiołem w moich żyłach. a ja? nic – zlepek atomów w mechanicznym rytmie, który bił kiedyś w rytmie twojego serca, organizm, który oddycha bo tak się przyjęło w biologii. w głowie nicość, gdzie gwiazdy twoich słów zgasły. w sercu betonowa studnia, w której echo nie ma do kogo wrócić. ruiny wiary milczą, ruiny myśli kruszą się jak kreda, a serce szepcze szorstkim szeptem. stoję na środku wymarłego horyzontu i nie mam w sobie nawet cienia nicości, bo nicość jest czymś, a ja jestem mniej niż tym. nie ma powrotu nie ma sensu nie ma ciebie nie ma mnie tylko cisza która śpiewa pieśń rozpaczy.  
    • viola arvensis
      Twoje prawdy nigdy nie bolały

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar wzruszający, piekny obraz

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • iwonaroma
      między życiem a śmiercią

      Przez iwonaroma · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Berenika97:) To widać prosto na osi czasu. Narodziny - a potem Życie, Życie, Życie, Życie, Życie, Życie ...i  śmierć, która trwa sekundę , minuty, kilka godzin, najdłużej kilka dni. I co tu przeważa? :) Koany są cudne, samo życie, bo ono jest paradoksalne:) Dzięki     @Rafael Marius :) dzięki    
    • Adam Zębala
      Świat który nie istnieje

      Przez Adam Zębala · Opublikowano

      Na ludzkich kościach  skaleczyłem nogę rozrzucone  na polu mieszają się ze złomem.   Kości wystające z ziemi  stanowią zaporę którą coraz trudniej ominąć.    Ktoś rozrzucił kości  deszcz je wypłukał z ziemi  bezdomny pies jedną w pysku nosi.   Tłum ludzi z walizkami gdzieś odjechał krewni  na nich  na peronach czekają.    Modliłem się z całym ludem abyś zło cofną przyszło rankiem kiedy spałem.   Skoro Bogiem jesteś dlaczego  ludzie Cię zabili przez wieki zemsta za bogobójstwo trwa.   Nie potrzebna modlitwa nikt nie widzi pokuty tłumu skrzywdzonych  w czarnych sukniach kobiet.    Nit nie chce walczyć nikt nie będzie się modlił wystarczy mentalność człowieka zmienić.    Nikt nie czuje nienawiści  nikt nie nosi broni nikt nie zostawia ofiar.
    • viola arvensis
      ostrze cienia

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka ten wiersz jest jak kwiat paproci wśród kwiecistych wierszy. Takie moje pierwsze skojarzenie -wyjątkowy.    Kwiaty co kwitną wśród i pomimo chłodów, są najpiekniejsze, najsilniejsze i najpiekniej pachną

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...