wianki

[Natuskaa]

Plotła te kwiaty, zanucała,

kołysała myślą i palcami.

Ich łodygi wiotkie nauczała,

jak mają ozdabiać się trawami.

 

Rzeźbiła je lekko, bez pośpiechu,

polnymi niesiona zapachami,

które rozmieściły się w powietrzu,

kusząc pragnieniem i majakami.

 

Aż nastał magiczny tej nocy mrok,

czas na tańcowanie do ogniska,

głośne uśpiewanie przez gardeł sto,

by ziemia, na niebo się zgodziła.

 

Potem była północ, zadumana -

- poszła z innymi i u brzegu,

kobiecym sposobem zanurzała

wianki, które mają sięgnąć celu.

 

Rzeka dokładnie je obejrzała,

sprawdziła detale wykonania,

szczerość intencji - czy doszeptana?

A podanie warte... przyjmowania

 

- w nurt wysłuchań.

[Rafael Marius]

@Natuskaa

 

Kiedyś dziewczyny w takie rzeczy wierzyły, teraz już w nic nie wierzą.

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tym bardziej się cieszę, że mogłam zobaczyć (uczestniczyć również) te, które jeszcze w coś takiego, jak wianki "wierzą". Ponieważ poza "wiarą",  taka noc daje możliwość świetnej zabawy.

 

Dzięki za opinię.

 

Pozdrawiam :)