Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Samotny Romek z Krakowa,

Myślał: przed miłością się uchowam.

Przyszła do niego niespodziewanie.

Piękne było to jego kochanie.

„Romku, czas się zbudzić!” – krzyknęła salowa.


 

Opublikowano (edytowane)

@Berenika97

 

A księdza tak... Kiedyś było głośno o tym jak świadkowie jehowy postawili na nogi służby bezpieczeństwa - policję, zaginął członek ich zboru i kiedy policja odnalazła młodą damę...

 

- Ja uciekłem z sekty!

 

Oczywiście, ludziom spoza ich zgromadzeń - nie pomagają i to jest charakterystyczne dla sekt monoteistycznych - judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, robią wszystko na całkowity odwrót, więc: wobec nich trzeba wprowadzić obowiązkową służbę wojskową.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Łukasz JasińskiDaleka jestem od zmuszania innych ludzi do takich zachowań, które leżą w moim interesie czy są odzwierciedleniem moich poglądów na różne kwestie. A co do religii - zawsze unikam ludzi o fanatycznym usbosobieniu - dlatego wszelkie sekty omijam szerokim łukiem. :) Religie w historii były nosicielami potwornych i bezsensownych zbrodni. 

Opublikowano

@Łukasz Jasiński Nasze osobiste doświadczenia (również doświadczenia naszych najbliższych) kształtują to, jak postrzegamy świat i innych ludzi. Mam jednak nadzieję, że nie zawsze stosujesz dużych kwantyfikatorów. Pieśń z opery "Kniaź Igor" może zachwycać, ale ta kultura nie jest w kręgu moich zainteresowań. Pozdrawiam

@Annna2Czasami mamy piękne sny.  I wówczas "precz z budzikami". :) 

@iwonaroma Dziękuję! :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 cóż ja mogę dodać do takiej laurki chyba tylko to że szczęśliwiec z niego. Kochająca żona to skarb i pewnie Cię nosi na rękach bo warto.
    • Życie to jazda po bezdrożu, Ja siedzę na tylnym siedzeniu. Życie to pola całe w zbożu, Ja pomagałem w jego sianiu.   Niczym Kowal wykułem swój los, Z taniego, szpetnego żelaza, Cały ten czas czekając na cios, Pojawiła się na nim skaza.   Tą skazą byłaś ty. Dziura w mojej tarczy. Byłem ci bezbronny, Teraz jestem wolny.   Wolny od wojen i trosk, Wolny od bólu ich wojsk, Wolny od trudu i bycia, Teraz jestem wolny od życia.
    • wszyscy jak liście co w światłach poranka unoszą się na chwilę by opaść bez echa w pamięć ziemi co nie zna imion wszyscy jak ptaki co głosem kres znaczą na niebie rozdartym skrzydłem wschodu lecz nikt nie pamięta ich śpiewu bo już inny śpiew przykrył poprzedni wszyscy jak rzeki co w snach kamieni szukają drogi do morza lecz giną w piasku zanim zdążą poczuć słony smak końca wszyscy zagubieni jak listy bez adresu targane wiatrem przez puste pola gdzie nikt nie czeka na słowa wszyscy jak podróżni spoglądający w okno pociągu w którym odjechały ich lata wypatrują tam peronu gdzie pusta ławka i zardzewiały zegar
    • Ostatnio, na pytanie „skąd we mnie tyle energii?”, odpowiedziałem, że biorę ją ze świata ludzko-fikcyjno-energetycznego. Od tamtej pory go szukam, lecz znajduję go raczej w kawie o zbyt późnych porach. Tekst, który napisałem, też może być dla niektórych fikcją, lecz dla mnie to trochę tego świata ludzkiego, pomieszanego z przerwą na wyczyszczenie mojego błędu związanego z czajnikiem, co tę kawę miał zrobić, lecz nalałem za dużo wody.   I te perony, co już nie są fikcją, chyba to jednak rozkazy ambicji, bo co mi z tego, że jestem w Gdańsku, tylko dlatego, że nie jestem wyższy. O, jednak rosnę — wszyscy są w szoku, imię nazwisko — urósł choć trochę. Trzy centymetry bez żadnych prochów, co zrobić dalej, otwarty notes.
    • @wierszykiDziękuję za opinię, masz poczucie humoru. Mam nadzieję, że moja inteligencja (chyba trochę jej mam) nie jest sztuczna i nie piszę o naszej/waszej przyszłości. Szczerze mówiąc, to wcale nie myślałam o piosence Kory - oczywiście ta fraza była w głowie i pewnie ją nieświadomie użyłam.  Wiersz jest dedykowany i osobisty.  @RomaBardzo dziękuję! Napisałam go na rocznicę naszego ślubu. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...