Smutek wojny

[szaraklara]

Jak zapach bzu o poranku,

ja wyczekuję ciebie, tęsknię,

pamiętam te chwile,

ten stolik malowany,

ja, ty przy nim

i te chwile całe,

kiedy tak trwaliśmy w szczęściu,

zakochani.

 

Ach, ja tęsknię, mój miły,

to wojna cię zabrała,

już świat cały mi przygasł,

i zostałam sama.

 

Ach, kiedy wrócisz, miły?

 

Ja tęsknię...

[Hiala]

@szaraklara tęsknota - bardzo ładnie - pozdrawiam 

[Naram-sin]

Wyjdę po raz kolejny na potwora bez uczuć wyższych, ale wiersz mnie nie przekonał. Ta scenka w założeniu ma poruszyć (bo wojna, rozstanie, tęsknota), ale nie została osadzona w żadnych realiach, nie ma w niej życia, pozostają jedynie teatralne gesty i słowa.

A na to, aby osoba mówiąca w wierszu nabrała charakteru ponadczasowego, uniwersalnego, aby przemawiała głosem wszystkich kobiet żegnających tych, którzy ruszają na wojnę, tekst jest zbyt uproszczony, powierzchowny, naiwny.