W Sandomierzu na przedmieściu

[Agnieszka Charzyńska]

W  Sandomierzu na przedmieściu

Żyło sobie braci sześciu

Sześciu synów urzędnika

Lenia oraz łapownika

 

Jeden rudy piegowaty

Drugi blondyn – lecz garbaty

Trzeci nieuk – niemożliwy

Czwarty szatyn – a złośliwy

 

Piąty  nygus oraz psotnik

Szósty oszust – chociaż złotnik

Wielki żarłok nie za swoje

Wszyscy zaś lubili stroje

 

Drogie  buty garnitury

Lustra heban i marmury

Wybór drogich alkoholi

I z zakąsek – co kto woli

 

Lecz co robić kiedy pusta

Głowa jest niczym kapusta

Brak dyplomów dokumentów

Miast mądrości – pełno mętów

 

W końcu siedli pomyśleli

(Omal ducha – wyzionęli)

Co tu robić by zarobić

Lecz się przy tym nie narobić

 

Trzy wieczory tak spędzili

I nareszcie uradzili

By do partii wstąpić szybko

Niczym po przynętę rybki

 

Wie to proboszcz i  kościelny

Bierny mierny ale wierny

Nawet głupiec słynny w kraju

Dziś na posła się nadaje

 

A po roku lub półtora

Odpowiednia przyjdzie pora

By umieścić te miernoty

W spółce z pensją – milion złotych

 

Może będzie to kopalnia

Może tkalnia może pralnia

Może giełda owocowa

Lub mleczarnia Czarna Krowa?

 

Mogą nie znać branży wcale

Zamiast narad – robić bale

I markować dobrą pracę

Ważne to – że im zapłacą

 

Gdy dziennikarz zaś zapyta

Skąd twe świnie u koryta

Prezes powie – drodzy moi

To rodzina jest na swoim

 

Wszak od wielu  lat wiadomo

We wsi każdej chacie domu

W każdej dacie dniu godzinie

Rząd dba wielce – o rodzinę…