ramtamtam

[viola arvensis]

pośrodku snów stoję

ja i marzenie moje

o spokoju świętym

o niepojętej ciszy

którą usłyszeć zdołam

nim świat mnie zawoła

na już

na raz

i dwa

mam być i stać

i trwać

działać  w chaosie,

którego nie znoszę

i nie wolno się bać

więc szybko

zabijam strach

lecz on udaje

że nie żyje 

znow łapie za szyję

i chociaż się biję

przegrywam -

- kolejny raz

znów sterczę

w tych niepokojach 

pustostanach

bez okien 

na wewnętrzny ład

ustaje wiatr

ja ustać nie zdołam

wołam,

nikt nie słyszy 

jak do wnętrza łkam

 

ramtamtam

 

życie to gównoburza

wstaję z kolan,

chwiejnym krokiem ruszam

kolejny raz

w zafajdany swiat

 

 

 

 

 

 

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Po co ta pretensjonalna dekadencja? Świat jest taki, jakim go chcemy zobaczyć, bo nasz mózg wybiera sobie z docierających do niego informacji te, które mu pasują do konkretnych przekonań i potwierdzają je.

Ktoś inny powie, że świat jest piękny, nawet jeśli jego życie obiektywnie nie jest usłane różami.

Czy nie lepiej byłoby pokazywać wielobarwność rzeczywistości, jej złożoność, mnogość odcieni? Jednostronna, skrajna percepcja nie jest przekonująca, a dodatkowo w takim niby-turpistycznym, dramatyzującym ujęciu wydaje się niedojrzała.

[viola arvensis]

I owszem, swiat jest piekny, a w tym wlasnie utworze jest tak jak jest. 

Na tym polega pisanie. 

Tak jak odbieramy życie i świat- na różne sposoby, tak też możemy odbierać sztukę, poezję, innych ludzi- krytycznie, ze zrozumieniem, z zastanowieniem się głębszym... 

Pozdrawiam.

 

[Dagna]

@viola arvensis choć poszarpany charakter wiersza ma podkreślać walkę wewnętrzną PL -ki, to jest tutaj duży rozdźwięk między wytęsknionym spokojem, próbą zrzucenia odpowiedzialności za całe zło na bodźce zewnętrzne świata - a nieumiejętnością odnalezienia harmonii w sobie samym i śmiem przypuszczać, że nawet cisza zewnętrzna niewiele przyczyni się do odpoczynku, gdyż problem przebodźcowania bywa  przejawem dysfunkcji naszego własnego filtra, który zgodnie z wolą i rozumem dopuści do rezonansu to, co dla nas dobre, a odrzuci całe śmieciowisko zbędnych sygnałów zewnętrznych, czy toksycznych działań osób jawnie zaburzonych w naszym otoczeniu.

Najpierw trzeba zrozumieć siebie, własne potrzeby, dobrze mieć też zakotwiczenie w priorytetach, czy wierze, aby widzieć skąd się przyszło i dokąd idzie, to wyznaczy dalszą ścieżkę a strach  wynika często z właśnie z deficytu imponderabiliów,więc zamiast z nim walczyć jak Don Kichot / PL - ka, należy go wziąć pod lupę i rozbroić,  pozdr.