(... najgorsze, to zrezygnować z marzeń)

[Natuskaa]

Ile wyrw pozostaje po korzeniach? Ile dziur, w które można nieustannie wpadać? Niby idąc na spacer, niby pokonując tylko kilkaset metrów, niby pamiętając, że tam i tam się nie zachodzi. Niby... a jednak.

We własnej słabości, w niedorzecznym sentymencie można trwać i trwać... i trwać. Aż w końcu pojawi się świadomość, że przecież, z tamtych wyrwanych drzew, już się błyszczą w promieniach słońca lakierowane krzyże, mężnie opierające się wiatrom. I że każdego dnia, matowieją nieznacznie, a wsiąkając w krajobraz - zapominają... skąd pochodzą. Bo komu jest potrzebna wiedza o szerokości geograficznej z jakiej je zabrano, kto i po co miałby to... notować? Dla kogo? Te krzyże.

 

Oglądam własne dłonie. Mają brzydkie ślady po ciągnięciu za klamkę. Skóra zaczerwieniona, zadrapana, z metalowymi opiłkami, które trzeba będzie wyciągnąć. Jednakowoż to są dobre ślady, najlepsze jakie mam, bo to pamiątka po drzwiach wyjściowych z cmentarza. Kto nigdy nie zamykał takich drzwi po kimś lub po czymś, ten nie wie, że one są bardzo ciężkie i toporne, a ich zawiasy skrzypią niemiłosiernie jakimś wewnętrznym buntem, gęstym i strasznym, choć tak naprawdę zrezygnowanym, a nawet przedawnionym. Trzeba szarpać z całych sił, żeby je zamknąć, bo te burzą się sprzeciwem, jakimś niezrozumiałym i niedzisiejszym.

Jedne drzwi, potem drugie... Główne, potem wszystkie boczne. Należy obejść cały teren i zamknąć je. Zrobić to w odpowiednim czasie i z odpowiednią prędkością. Noc jest bardzo krótka. Za horyzontem już mamrocze czerwień z fioletem. Naradzają się przed dniem, rozmazując się przy tym. Jeden kolor chce być ważniejszy od drugiego. Mieszają się więc ze wschodzącą jasnością, która chce je pogodzić. W końcu wyłaniają się niemal jednocześnie - odcień żółty i pomarańczowy. Naraz zahaczają o zieleń... liści, traw... bo zieleń nie znosi próżni, wyrównuje teren i zasiedla go po nowemu.

 

 

Edytowane Czwartek o 18:12 przez Natuskaa (wyświetl historię edycji)

[Corleone 11]

@Natuskaa 

   Tytuł zdaje się nie odpowiadać treści Opowiadania, ale być może mi tylko "zdaje się" -  aczkolwiek stanowi twierdzenie w pełni prawdziwe. Natomiast jest Ono (Opowiadanie)  jakościowo Wyśmienitym, dlatego powtórzę stwierdzenie o dotknięciu przez Ciebie istoty Pisania jako takiego. A może już uchwyciłaś je mocno? Zobaczymy przy następnym i kolejnych zamieszczonych.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

   Jedyna uwaga: w drugim od końca zdaniu zamieniłbym "wyłania się" na "wyłaniają się". Bra-wo. ;))*** 

   Pozdrawiam serdecznie. 

Edytowane Czwartek o 13:50 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Na cmentarzysku, można pozostawić różne rzeczy - tyle w temacie tytułu.

Michale - próbuję uchwycić to i tamto, co przychodzi w różnej formie, nawet - to co zdaje się, że pomyliło adres - najważniejsze, żeby nie pisać na zimno, bo to nie wychodzi.

"Wyłaniają" - właściwie czemu nie? 

 

Dzięki za zawitanie.

Pozdrawiam :)

[Corleone 11]

@Natuskaa

    To prawda - można. Prawdą jest i to, że Owo Uchwycenie "udało" Ci się doskonale.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

   "Wyłaniają" zaś powinno być dlatego, że w zdaniu jest mowa o dwóch odcieniach. 

   Proszę Cię bardzo. Miłego wieczoru *((; . 

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To coś oznacza? Już wiem... to jakiś szyfr :)

Dobra... mam dziś dziwne poczucie humoru... a niech tam, niech sobie znaczy co chce.

 

Miłej nocy