liryka pływa w rosole

[MIROSŁAW C.]

 

mgiełki o poranku 

w promienistej aureoli

po źdźbłach trawy

czmychają 

między drzewa owocowe 

jak postacie 

z księgi o niewidzialnym 

 

a wiekuistość 

rosą

sznuruje mi buty 

 

i zanim 

cebulka zarumieni się 

przed główną ceremonią 

z naturą 

zagram w zielone 

pietruszka koperek seler

i lubczyk

do którego zwyczajowo 

 

puszczam oko

 

 

[Rafael Marius]

@MIROSŁAW C.

 

Natura objawia stwórcę.

[MIROSŁAW C.]

@Rafael Marius

W punkt  !.

Dziękuję, pozdrawiam. 

[Dagna]

@MIROSŁAW C. tekst lekki, a Stachura o rosole, tak:

 

Kochałem jeść - rosół nade wszystko

on był dla mnie zawsze złota myśl jedzenia

mogłem pięć talerzy jak ten głupkowaty (…)

 

 

:)) pozdrówki

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - 

a wiekuistość 

rosą

sznuruje mi buty - piękny fragment wiersza - reszta też na tak - 

                                                                                                                     Pzdr.

[Alicja_Wysocka]

@MIROSŁAW C.Z wszystkich zup, najbardziej lubię rosół, a jeśli jest dobry,

to faktycznie poezja :)