Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

każdego dnia doceniaj drobne gesty 

nim będzie za późno 

zanim zatęsknisz za...

Miłego Dnia

zanim zatęsknisz za...

Dobranoc

zanim zatęsknisz za...

Jak Ci minął Dzień ?

zanim zatęsknisz za... 

Jak się Czujesz ?

tacy ludzie którzy dają

drobne gesty i nie oczekują w zamian nic 

nie są 

autobusem który 

przyjedzie za dziesięć

minut 

to skarby na które się czeka 

latami 

Edytowane przez złote serduszko (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Równie często te miłe gesty pozostają tylko miłymi gestami. Mają wymiar fasadowy, konwenansowy. Czy za nimi się kryje rzeczywiście wielkie serce? Pod przykrywką rozdawanych hojnie uśmiechów, pozdrowień, roztaczania pozornie życzliwej aury, można ukryć wiele zawiści, złośliwości, niechęci. Albo poprzestawać na Miłego Dnia, a w prawdziwej potrzebie robić niewiele lub nic nie robić dla innych.

Opublikowano

@andreas ale u nas w tym świecie ciężko o cokolwiek < takie osoby najczęściej są ignorowane i dostają kopa później bo nie są potrzebne , ludzie wolą żyć w zakłamanej iluzji z pozoru ktoś może być miły ale taki nie jest może okazać się podłym człowiekiem , a są osoby o złotym sercu dla których takie wartości istnieją 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1Bardzo dziękuję!  Czarnobyl to rzeczywiście mocny punkt odniesienia dla tego rodzaju obrazów. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie!  @huzarc Dziękuję za ten piękny, głęboki komentarz. To "ciche requiem" – tak, właśnie to.
    • @Berenika97  piękny wiersz, wzruszający, we mnie też jest, jak miłość, co zwycięża śmierć.  Tam wszyscy trafią, a my ich odwiedzamy- a ich nie ma tam na cmentarzu. Ich nie ma- są w Niebie.   Mieszkańcy są na delegacji w poprzednim życiu. Zostawili herbatę, która nie stygnie lecz gęstnieje i książki otwarte na stronie, gdzie bohater miał zrozumieć - lecz zdanie urwało się jak tętno.     "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą zostaną po nich buty i telefon głuchy tylko co nieważne jak krowa się wlecze najważniejsze tak prędkie że nagle się staje potem cisza normalna więc całkiem nieznośna jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy kiedy myślimy o kimś zostając bez niego." (ks. Jan Twardowski)  
    • @lena2_ Cisza jako dawanie, nie branie – to odwrócenie perspektywy. Zwykle cisza kojarzy nam się z pustką, brakiem. Ty pokazujesz ją jako pełnię, jako ziemię, która karmi. Cisza nie ogłasza swojej wartości, po prostu jest płodna. Czasem cisza to po prostu przestrzeń, w której coś ważnego może się narodzić. Pięknie!
    • @Berenika97 To wiersz o miejscu pamięci, które nie chce już mówić, ale nadal przechowuje ślady istnienia. Widmo miasta, jako metafora wygaśniętej tożsamości. Proces ten nieustannie zachodzi unieważniając porządek świata, bo choć architektura miasta wydaje się geometrycznie spójna, to jest jednocześnie tłem dla chaosu zacierającego znaczenia. Pozostają pytania, a nie ma już odpowiedzi. Pozostaje ciche requiem.
    • Zainspirowany poczytałem w Googlach i znalazłem parę książek pod tym, czy podobnym tytułem.  Pierwsze skojarzenie to Czarnobyl, gdzie to tak wygląda, bo widziałem film, a w pamięci jest pewnie, jak piszesz.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...