Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Jestem tylko iskrą,
która leci w czas,
poprzez różne chmury,
po aleję gwiazd.

 

Jestem tylko iskrą,
kroplą nocy, dnia,
pośród ludzi, myśli,
niewidocznych fal.

 

Jestem tylko iskrą,
serce mam jak stal,
póki nie ostygnie,
nie obrośnie w żal.

 

Jestem tylko iskrą,
kwiatem jednej z par,
co na wietrze tańczy,
nim przekwitnie czar.

 

Jestem tylko iskrą.
Stań się szeptem dnia,
co zagłuszy wszystko
i oddali piach.

 

 

Edytowane przez FaLcorN
W drodze po lepszy rytm. (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Wędrowiec.1984

Przemijanie na pewno, przez wszystkie przypadki.

Masz rację, jakoby wiersz o fotonie.

 

Ja jestem podmiotem lirycznym, tytułową iskrą.

Szukam siebie każdym wierszem. Tak się układam, w czasie rozpadam i znowu układam.

 

Nasze wiersze się różnią. Myślę, że spojrzałeś przez pryzmat swojej twórczości. Mam rację?

 

Pozdrawiam!

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przez pryzmat własnego patrzenia na świat. Dużo zdarzeń klasyfikuję za pomocą fizyki. 

 

Przemijanie rzeczywiście do tego wiersza pasuje, a dla fotonu czas nie istnieje, więc moja interpretacja jest błędna. Niemniej jednak, ilekroć przeczytałem o iskrze, nie mogłem pozbyć się jej z głowy.

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...