<La perfection est atteinte non pas lorsqu’il n’y a plus rien à ajouter, mais lorsqu’il n’y a plus rien à retirer.>
(Doskonłość osiąga się nie wtedy, gdy nie można już nic dodać, ale gdy nie można nic ująć.)
-Antoine de Saint-Exupéry. Terre des hommes, 1939.
Chylę swe czoło, ale i przepraszam
Mam nadzieję, że nikogo tu nie odstraszam;
Ja tylko słów powiem kilka,
Obiecuje będzie to chwilka.
Każdy pamięta pewnie tą piękną bajeczkę;
Gdzie nieopodal krzaczka,
Mieszkała sobie kaczka;
Którą pisarz wielki,przeniósł na swą karteczkę.
Więc mi już tylko pozostaje, opowiedzieć o krzaczku;
Tak, to właśnie będzie pieśń o tym nieboraczku.
Który pewnej nocy wyrósł mi pod domem;
I wnet przydomowy parking stał mi się ogrodem.
To dar od Bogu czy natury zdziałała?
Może powinienem jemu lub jej jakieś imię nadać,
Ale chyba właśnie zaczyna deszczyk padać
Nie muszę więc podlewać, bo chmurka kilka kropel dała.
Przyglądam się blisko jej żółtawym listkom;
Skręcone ku górze, błyszczącym się w słońcu,
A na jedynym z nich, biedronka spaceruje na końcu,
Oddając się kruchości tym małym iskrom.
Kap,kap, kąpią-po nich kropelki;
Okrążając, nawilżając dosłownie każdy milimetr,
Jej kory co przybrała korol butelki.
Ach jak uwielbiam jej każdy centymetr.
Myśląc sobie nieraz, książkę czytając,
Czy aby w nocy nie przyjdzie do niego jaki zając;
Temu przed, każdym kolejnym księżycem,
Nakrywamy kocykiem, stając się tym jego rycem.
Jak się parę dni później, się okazało;
Moje całe dbanie i staranie na nic się zdało.
Pan do Pana na uszko szepnął:
"Spraw by ten krzak jak najszybciej zniknął."
A słowo czynem się stało:
"No i dokonało
-tego właśnie miejsca, szczerze mi brakowało!"
Chwila wystarczy
-by się w kimś zakochać,
I nagle świat doczesny odrzucają
I całą uwagę tylko na nim skupiając...
...a i chwila wystarczy
-by się w kimś odkochać...
