kwiaty bzu kwitnące w maju
napawają swoją wonią
opadające płatki porwał ze sobą wiatr
gdzieś daleko, zabrał w nieznane
słońce wpada do pokoju mego przez okno
jego delikatne promienie padają na ściany
na zewnątrz rozbrzmiewa ptasi śpiew
nad nami rozpościera się błękitne niebo
obłoki niczym wata cukrowa
słońce tuż za nimi się chowa
pełno zieleni, krzewów i liściastych drzew
bujnie rosnąca trawa, po której
chodzi się jak po dywanie natury
a majowe kwiatki rosną tu i tam
żółte mlecze budzą się w ciągu dnia
a gdy słońce ich żegna, chowają się
--- rozkwitając ponownie z kolejnym dniem
konwalie już dzwonią swoimi dzwoneczkami
ich śnieżna biel
kojarzona z niewinnością i gracją
błękit niezapominajek przypomina mi o niebie
z żółtym oczkiem w centrum - to słońce
górujące w samo południe
a majowe kwiatki rosną
przyszły do nas wraz z wiosną
zielony dywan pokryły w plamach
z wiatrem roznosi się ich słodki zapach
