Trzymaj moją dłoń

[Adam12]

Trzymaj moją dłoń tak mocno jak tylko będziesz mógł

Kojącym snem podkreślaj swą widoczność 

Do najżyczliwszej skroni tul

 

Teraz jest o wiele bardziej chciwy

Twej obecności umysł mój

Dziel sercem swym jak najuczciwiej

Emocjonalny wdziewaj strój

 

Nie puszczaj mnie i w dal nie wpychaj

Tysiącom kroków złych

W zlęknionej bańce nie oddychaj

Nie odnoś sił na życia strych

 

Za rękę trzymaj mnie tak mocno

Jak tylko będziesz mógł 

Poczekam tu w tej bezowocni

Wyimaginowany ojcze mój

[Naram-sin]

Bardzo dużo emocji, ale mimo wszystko to za mało na wiersz.

Bezowocnia przykuwa uwagę, jako brak siły sprawczej, sił witalnych. W daremnym oczekiwaniu nieobecność ojca oznacza niemożliwość przekazywania dalej życia, więc wnętrze podmiotu lirycznego jest martwe. Zdaje on sobie jednocześnie sprawę z ułomności i jałowości własnej wyobraźni, którą bezskutecznie próbuje wypełnić puste miejsce.