Jezus Chrystus

[Poezja to życie]

Krew wypłynęła 

Z jego boku 

 

Potem krzyczał 

Gdy umierał na krzyżu: 

 

"Boże mój Boże czemuś mnie opuścił?"

 

I wydał ostatnie tchnienie 

Skończyło się zbawiciela istnienie 

 

A więc mój kochany 

Jezu Chryste!

 

Czy jesteś ze mną?

Słyszysz mnie?

 

Patrzysz z góry?

Oceniasz moje uczynki?

 

Przecież jestem tylko 

Podłym grzesznikiem 

Niegodnym zbawienia 

 

Chryste usłysz mnie!

Chryste uratuj mnie!

 

I pozwól poczuć się 

Jak w jakimś pięknym śnie 

 

Jezu Chryste...

[violetta]

Piękna modlitwa 

[Naram-sin]

Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką.

Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.

[andrew]

@Poezja to życie

Jest w codzienności .

Dostrzec Jego...

to jak dostrzeganie piękna świata, życia. Nie każdy potrafi. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Konrad Koper]

@Poezja to życie Klisza - banał !!!

 

[Alicja_Wysocka]

@Poezja to życie Również nie odnoszę się do modlitw, są one tak osobiste, że moim skromnym zdaniem, jest to rozmowa z Bogiem i nawet nie mogłabym jej upublicznić, zapisać...

Coś na podobieństwo włączania głośnika w telefonie, przy innych ludziach. Wtedy już rozmowa nie jest prywatna, są przy niej inne uszy, a przy zapisywaniu, inne oczy.