*** (jaki jest teraz człowiek)

[Wochen]

jaki jest współczesny człowiek

czy plącze się w kolorach tęczy

chociaż dawno nie padał deszcz

jaki jest teraz człowiek

który kładzie czerwone dłonie

pręży się jak orzeł na kotwicy

ciasno nam w tym pokoju

do którego prowadzi szeroka ulica

 

jaki jest teraz przechodzień

czy lekko podnosi z ziemi brukowane słowa

odrywa grymas od twarzy

rzuca się w ramiona dębu

może szuka bursztynowej komnaty

nad brzegiem morza chowa sie w cieniu

skrzydeł czarnego anioła

 

jaki jest teraz człowiek w lustrze

w kałuży na tafli jeziora

inny jest niech taki zostanie

 

 

 

 

 

Edytowane 17 Maja przez Wochen (wyświetl historię edycji)

[Robert Witold Gorzkowski]

Bardzo dobry wiersz porusza podoba mi się.

[Wochen]

@Robert Witold Gorzkowski dziękuję 

[- - -]

Tak.

 Wymownie obrazuje uwikłanie człowieka, przytłoczonego wszystkimi rodzajami nadmiaru, zagubionego wobec imperatywów, którymi zalewa go rzeczywistość. W rezultacie sam nie wie, kim jest i nie potrafi się nie tyle określić, co zaakceptować i konstruktywnie wkomponować w hałaśliwy, rozdygotany świat. A to często prowadzi do popadania w szereg skrajności.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Precyzyjna, wielostronna puenta.

[Wochen]

@Naram-sin dziękuję @Robert Witold Gorzkowski dziękuję 

[Dagna]

Ciekawie pokazana nieuchronność przemian kulturowych i poszukiwanie tożsamości w szerokiej ofercie prądów myślowych i trendów ideologicznych. 
Dialektycznie  zestawiłeś zagubienie jednostki rosnące wprost proporcjonalnie do nieograniczonych możliwości przemieszczania się : szeroka ulica - czyli okno na świat/ ewtl. internet - a po drugiej stronie gorączkowa  próba syntezy różnych wpływów, często sprzecznych, byle odpowiedzieć sobie kim się jest?

Ale są też próby konformizmu ( czerwone dłonie - to np.  nierozliczona komunistyczna przeszłość, a teraz pod zmianą sztandarów wypinanie piersi pod symbolami Polski Walczącej), są mody ekologiczne i powrót do pogańskich kultów natury, są ci, którzy w szukają wyrytych w kamieniu Prawd i pewników…

W puencie Autor sam sobie przeczy, bo udowadaniając w tekście działanie Ducha Czasów - wie, że nic nie zostanie niezmienne; a może… jednak sam próbuje siebie przekonać do tej jedynej zasady rzeczy, jaką jest panta rhei ?

 

 

pozdr.

[Jacek_Suchowicz]

współczesny człowiek ponoć myślący

sam chyba nie wie jaki jest

czy się zagubił w życia błyskotkach

sam nie wie w czym zatracił się

 

jeśli używa szarych komórek

zaraz odcedzi dobro od zła

zestawi fakty uporządkuje

i wie po jakiej stronie dziś trwać

 

a może ludziom jest tak wygonie

gdy mają żarcie oraz gdzie spać

wiec po co burzyć i larum podnieść

łatwiej powiedzieć o kur.. mać

 

pozdrawiam