Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

Jacek mam tylko Ty mi powiedz; susz to może tu być

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i ostatni wers 

Olaboga spociłam się że hej

 

 

Nie każdy musi być jak mistrz,

bo każdy niesie inny błysk.

Gdy słowo płynie z głębi dusz,

nie musi brzmieć jak dzwon czy susz.

 

Choć często brak nam wzorców wielu,

uczymy się przez gest i spór.

Bo sztuka to nie tylko blask,

lecz także cień, pomyłka, wrzask.

 

Dziękuję za spokojny ton,

za to, że szczerość brzmi jak dzwon.

Gdy szczerze mówisz - coś tworzysz,

a nie milczysz, gdy coś czujesz.

Opublikowano

@Domysły Monika 

i tu ogromną rację masz

bo każdy z nas innym jest

inaczej pisze mówi gra

inaczej rozumuje też

 

choć język polski taki sam

każdy inaczej widzi sens

jeden zobaczy odcień tła

drugiego nastrój wciągnie gdzieś

 

na koniec dodam kilka słów

niech każdy pisze tak jak chce

aby czytelnik przyjść chciał tu

by go zatrzymał ten wasz wiersz

:)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Musiałam przeczytać kilka razy aby zrozumieć.

Na początku zdawałoby się, że rozdrobnione całkowicie niepotrzebnie ale tytuł idealnie obrazuje esencję tego. 

Percepcja.

 

Odczytać można ten utwór na wiele sposobów. Elastyczność tego tekstu jest jak guma na słońcu - niczym plastelina, która układa się w różne, indywidualne kształty.

 

Moje skojarzenie naprowadziło mnie do wejścia do laboratorium i oglądania wielkich zjawisk poprzez niewielkie szkiełko powiększające.

 

W innym wypadku .. ciężko czasem jest opisać to, co rzeczywiście czujemy, czy w danym momencie przeżywamy, nie zawieszając przy tym słów jak zasłon dookoła nas, aby nie wyrazić bezpośrednio tego. 

 

I w tym "nic" są trzy litery i potrzeba czasu na wypowiedzenie tego i to już coś. 

 

Dotknął mnie ten utwór i Ci bardzo gratuluję Moniko!

 

 

Opublikowano

@Dominika Moon  

W zamyśle tytuł miał wprowadzać w monolog, który kończy się momentem ostatecznego odzyskiwania siebie, świadomości.
Bo właśnie wtedy, gdy uświadamiasz sobie chaos - inność, pojawia się ten przełomowy moment, by zacząć…
Chyba tak naprawdę chodziło mi o to, żeby ktoś, kto myśli logicznie, nie minął tego obojętnie, kiwając głową z myślą: „Dziwak”, lecz spróbował zrozumieć tę inną percepcję.
Nie jestem pewna, czy wyjaśniłam to wystarczająco jasno.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

które, na których, który,  którego... itd. Z tym coś spróbuj zrobić.

 

Ostatnio przypominam sobie twórczość Z. Bieńkowskiego i do tego wiersza dopasował mi się taki rezonans:

 

     A wszystko, co się rozlega, jest niczym wobec tego wszystkiego, co czeka na swoje brzmienie.

     Czym jesteś, jeżeli to, czym nie jesteś, jest nie do wyczerpania, nie do wymówienia?

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dobrze, że dotarłem do końca, do tego skrawka poezji w tym długim tekście. Wszystko, co powyżej, to niewątpliwie zapis uczuć, ale czy wiersz?   Utwór bardzo szczery, emocjonalny, lecz: 1) w obrazowaniu poetyckim wykorzystuje klisze, gotowe foremki, w związku z czym historia nie posiada swojego kolorytu, swoich indywidualnych cech, i niczym się nie wyróżnia; 2) jest przegadany, można go spokojnie skrócić o połowę bez uszczerbku dla treści. 3) niepotrzebnie tłumaczy sam siebie, nie kryje żadnej tajemnicy, wszystko podane jest jak na tacy.   Pisanie wierszy to nie tylko "czucie", ale też rodzaj rzemiosła.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dokładnie: Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Zrozumiałeś nadspodziewanie dobrze, i oczywiście masz rację, tutaj znaku równości nie można postawić, chociaż rozpusta pozostaje rozpustą, zarówno w wykonaniu heteroseksualnym jak i w innych wydaniach, co, jak wydaje mi się, osobom o orientacji hetero, zdaje się dosyć często umykać. Powstaje wówczas tendencja do piętnowania zachowań sodomicznych i pobłażania wybrykom w formie hetero, czyli np. zdrady, prostytucja, itp. Chociaż osobiście dostrzegam w tych z pozoru zupełnie odmiennych zachowaniach pewne podobieństwa, to tak, jak napisałem powyżej, masz rację, nie można stawiać znaku równości między nimi, tak jak nie można naprzykład zrównać roweru z samochodem, chociaż obydwa są pojazdami kołowymi. Przeedytowałem trochę tę ostatnią zwrotkę. Może teraz jest nieco bardziej akceptowalna, nie wiem. Dzięki za czytanie i uwagę. Pozdrawiam P.S.: Ta ostatnia strofa jakoś mi w ogóle nie wyszła :)))
    • Oczywiste oczywistości (może nie dla wszystkich, ale jednak). Badanie laboratoryjne wykazało ciężki niedobór liryki. Podmiot liryczny skrzętnie chowa swoją wrażliwość i wyobraźnię za nudnymi, pospolitymi ogólnikami.
    • Bardzo dobry wiersz, oszczędny w formie, ale każdy obraz ma swoją wieloznaczną sieć odniesień. Ciekawie ukazany Homo viator - niestabilny, odrealniony, zawieszony w czasoprzestrzeni, pozornie poetyckiej, w rzeczywistości psychologicznej; może to wewnętrzna spowiedź, może moment przełamania się, otworzenia na zmiany (na dworcu świat się nie kończy). Czy jednak wystarczy siły sprawczej, a choćby i motywacji? Zastanawiające, że ten dworzec jest pusty. Dlaczego? Skoro to "centralna", zapewne duże miasto (stolica?), a jednak ludzie są nieobecni. Samotność w tłumie - to chyba byłoby za proste.
    • @Bożena De-Tre Wina to niebezpieczna jest teoria. Trzeba z tym bardzo uważać.  @violetta Zgoda, zupełna zgoda. @Starzec Tak, prawda, wcale nie musi być tancerka. Tylko, że testerzy wierności, zdaje się, tańcują wokół tych spraw. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...