Muzyka kameralna

[Lidia Maria Concertina]

Tęsknota gra w szachy ...
Goniec!
Oplatam pnączem każdego boga  ... 

Dzbanecznik!

Kawiarnia o wdzięczne nazwie Ewangelia: przy pustych, późnomarcowych  stolikach, przy nutach cykorii rozbrzmiewa cisza wieży Babel ...

 

A wszystko to zmyślenie, nie szukaj tego miejsca. 

Łżę nie gorzej niż stare cyganki, nie wierzę nawet we własną prawdę. 

Wychodzi mi to. Bokiem.

Otwieram szafę ze znoszoną garderobą: 

najbardziej lubię wczesną jesień, 

jej mgliste sukienki, 

koronki babiego lata 

i obietnicę zacisznej więźby, pod którą przywitamy promień ... wiosny, lata, zimy, czasu, absolutu, zapomnienia, obłędu, miłości, absolutnego poznania i ...

Szepcą struny wezbranego morza.
Krzyczą otoczaki pod wydmą zagubionych kochanków.

Rzymska cyfra na słonecznym zegarze pokornie prosi o dyskalkulię dla wszelkich uczuć  ...

Bezczas.

Urodziny wieczności. 

 

Wrogowie przestają walczyć, bo i tak umrą: 

jeśli w nienawiści - jak bliźnięta syjamskie,

jeśli złączeni przebaczeniem - jak  ... 

Dopowiedz sobie.

... Boże.

Emaliowany imbryk w czerwone kropki, 

woda na herbatę, 

a we mnie

już wrze, 

na podłogę spada gwizdek, za oknem kolejny koniec świata ...
Ktoś kupił bułki zamiast chleba, kto inny - złapał się za głowę. 

Szanuję budzące się do śmiercio-życia miasta, 

żyjmy dalej, 

a sofę dla reszty świata: JUTRO - kupimy całkiem nowe ...

[Corleone 11]

@Lidia Maria Concertina

   Podoba mi się Twoje kameralne muzykowanie. Od Tęsknoty przez struny wezbranego morza i otoczaki  aż po emaliowany imbryk w czerwone kropki oraz kupno nowego JUTRA.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

   Pozdrawiam serdecznie. 

Edytowane 18 Maja przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)