Czarny kawaler

[Marcin Tarnowski]

Czarny kawaler

Straszliwy głos kwilącego niemowlęcia

Wywlókł mnie z ustronia mego zacisza. –

Próbuję złapać okiem com uchem słyszał.

Mrok, co widzę nie daleko stóp dotknięcia

Złapałem in flagranti! - (cóż za brak manier),

Na szaro-białej pannie czarny kawaler,

                                                        [kot].

      Przepłoszenie

      Łopot zerwał się nagle z porywem wiatru –

      Potop dźwięków, choć coraz bardziej ucichał,

      To lot coraz bardziej stawał się mi widny. –

      Łotr kot, znów on, za mną: skryty, dumny, winny.

 

„Kocia schadzka” – ilustrował program „Imagine”, pod moje dyktando.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.