Saj-faj

[Lidia Maria Concertina]

W założeniu ma być przyjemnie.
Rodzimy się z obcowania, które ma sprawiać rozkosz, celem ma być ogólne szczęście i dobro zarówno każdej jednostki jak i ogółu. 

A jednak ... 

 

Zbiorowości ludzkie są jak kiepski film, gdzie reżyser odszedł z powodu równie kiepskiej płacy. 
Wszyscy chcemy coś udowadniać, smarkamy, szeleścimy, kręcimy się, dzwonimy ze szczegółowymi raportami z każdego udomowionego pierdnięcia i każdej zawodowej zgagi ... 

Co jakiś czas ktoś umiera, choruje, lub rodzi się na nowo. 
Tak, to wzniosły czas refleksji, wszyscy pokornie stulamy uszy i ogony po sobie ... 
Na krótką chwilę - zanim znów zaczniemy smarkać, bekać, obcować płciowo, użerać się z szefem, żałować za grzechy ... 
I tak się to kręci, z dokładnością co do niemal każdego "normalnego, przeciętnego życia."

Oczywiście, zdarzają się tacy, co to wybiorą się w Himalaje, odkryją komórkę, która nie da się zgładzić żadnemu schorzeniu, wezmą ślub w Las Vegas czy adoptują małego Afroamerykanina ... 

Tylko co z tego?
Przytłaczająca większość "tkanki społecznej" jedynie przenudza żywot, już nawet nie gotujemy z torebek i nie czyścimy chemicznie foteli po każdej sesji streamingu. 
Odkrywamy! A i owszem!
Z reguły całkowity brak wiary, rolki na Instagramie i pretensje do tego, czego nie dostaliśmy. 

(... Od kogo?) 

A jeśli umrzemy, to co?
Kolejni będą szukać niemainstreamowego logo i nowego looku i hipsterskiego dizajnu. 
Bo najgorsza jest przecież myśl, której nikt głośno nie wypowie: "takich jak ty są tysiące."

Nawet ta refleksja brzmi bardzo nieoryginalnie, chyba już nawet kiedyś ktoś podobnie do mnie chrząkał? 

 

(No świnia jestem, wiem, przepraszam ...) 

 

[violetta]

Najpiękniejsze są tylko chwile:)

[Domysły Monika]

@Lidia Maria Concertina

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.