Utopione w wodzie myśli

[Adam Zębala]

Milion czerwonych róż,

milion straconych chwil

i do niczego niepotrzebnych 

radości utopionych w wodzie.

 

Skroplone myśli wypełniają głowę,

milion sekund mija,

one wciąż wzbierają

i jak ocean są nie spokojne.

 

Ocean łez zalewa moje ciało,

straciłem oczy

wypalone przez

słone i żrące łzy.

 

Wielka złość obok radości stoi,

kto przyniósł róże

i dla kogo one

były przeznaczone.

 

Za zakrętem się zatrzymam

wyleję z głowy ocean

skroplonych myśli, niech utopią

uśpione stare miasto.

 

Jego szum zagłusza ciszę

obudzone przedwcześnie miasto

miesza się z tym

co przynosi woda.

 

Jak ostre łzy, szum wody,

ciągły sztorm, niekończący się 

wiejący wiatr który

nigdy nie przynosi spokoju. 

 

Wzbierają myśli, zachmurzone

burzliwe niebo z którego

nigdy nie pada tylko

gniew potęgujący i niepokój idą.

 

Milion uschniętych róż przynoszę

komuś chciałem je ofiarować.

Spalone przez wzburzone myśli

i utopione w oceanie żrących łez.

 

[Leszczym]

@Adam Zębala Udało się !!