Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Co ty tu zrobiłeś/łaś? Niesamowity wiersz! 
Ulotność ma tutaj tyle smaków, kolorów, historii, że obrazy jak flesze przelatują przez głowę. Będę tu wracać, żeby nie zapomnieć. Pozdrawiam. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Świetna cząstka, a takich tu więcej. Jestem pod wrażeniem. 

 

 

Opublikowano

@tetu Bardzo dziękuję :) Trochę w tym zasługa tego pianina (Erik Satie, Gymnopedie No.1) można odlecieć w retrospekcje ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Jacek_Suchowicz Świetne! Swoją drogą uwielbiam niedopowiedzenia, lubię takie utwory, sam też staram się "nie domykać", chociaż to bardzo trudne, bo podświadomie szukam zawsze jakiejś klamry.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius Choć zielska nie palę, to bez niego treść naprawdę udaną widzę: 'złączeni szlakiem do obiecanej na skrzydłach ziela odlecą do mgieł' ________________________________________ Pozwoliłem sobie na przeredagowanie (nie musi się podobać): złączeni szlakiem do obiecanej na skrzydłach ziela odlecą ku mgle(mgłom)   _____________________________________   Całość fajna i klimatyczna. Pozdrawiam cię serdecznie
    • @Leszczym Pisałem i wciąż piszę, że prusakolep zadarł z gołębimi we właściwym czasie! Skrzydłami bez wirusa...   Pozdrawiam cię serdecznie.  
    • Jego, co daleko na tych strunach grał Serce troszczyć się przestało, jak tuszę; Jakże więc twój dźwięk tak poruszyć by miał, Stara gitaro, moją smutną duszę?   To tak, jakby słonecznych promieni moc Gdzieś w dolinie głębokiej się ostała, Gdy ciemna chmura, wichura i noc Ich macierzystą kulę omotała.   To tak, jakby wśród szklistych potoku fal Obraz wierzb cudnych zachował się ściśle, Choć przed wielu laty swą siekierą drwal Powalił był w kurz ich błyszczące liście.   A jednak gitaro, magiczny dźwięk twój Wywołał łzy i westchnienia stłumione, Na nowo wytrysnął starożytny zdrój, Choć źródło jego było zasuszone!   I Emily: For him who struck thy foreign string I ween this heart hath ceased to care; Then why dost thou such feelings bring To my sad spirit, old guitar?   It is as if the warm sunlight In some deep glen should lingering stay, When clouds of tempest and of night Had wrapt the parent orb away.   It is as if the glassy brook Should image still its willows fair, Though years ago the woodman’s stroke Laid low in dust their gleaming hair.   Even so, guitar thy magic tone Has moved the tear and waked the sigh, Has bid the ancient torrent flow Although its very source is dry!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      'jednak nie przeciera zaspanych jeszcze oczu' (nie ma tu różnicy, choć podkreśla ją słowo 'jednak' na początku, jako świadomy kontrast w działaniu)   A całość? Aż przechodzi przeze mnie dreszcz. Ot, Fajnie! Kolejnym z dnia — tym czytaniem.   Podoba mi się. Pozdrawiam cię
    • @Alicja_Wysocka AI już jest. Gawędziliśmy z nim to frazesy i pustka. Potrafi się obrazić. I oburza się  - nie mów tak do mnie.  Ale w różnych sprawach research jest dobry. Szybki i pomocny. Dzwonią do nas przecież różne boty na AI. Tylko tyle, że człowiek się szybko orientuje.  Czytałem o operacjach chirurgicznych na ludziach prowadzonych przez AI.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...