Zgłoś

@koralinek   Niedawno opublikowałem piosenkę mojego autorstwa pod tytułem - "Wilk" - w komentarzu pod prozą poetycką - "Tajny Ruch Oporu" - dziękuję za komentarz i miłego popołudnia.   Łukasz Jasiński 

Wilk   I biegnie i biegnie i biegnie - ucieka, oni polują: wolność pragną zniszczyć i biegnie i biegnie i biegnie - ucieka,   poraniony: blizny otwarte broczą, z oczu spływają krwawe łzy - życie, poraniony: blizny otwarte broczą,   za jego śladami mordercy kroczą, za widnokręgiem wyczuł człowieka, za jego śladami mordercy kroczą,   na ciebie tarcza księżyca czeka: powiedział mu słowianin - poganin, na ciebie tarcza księżyca czeka:   wydał ostatni oddech - morderczy, zawył, zadrżał, zawył - złowieszczo, wydał ostatni oddech - morderczy,   możesz jego pokochać - sierść, możesz jego pogłaskać - śmierć, możesz jego pokochać - sierść,   wydał ostatni oddech - morderczy, zawył, zadrżał, zawył - złowieszczo, wydał ostatni oddech - morderczy,   na ciebie tarcza księżyca czeka: powiedział mu słowianin - poganin, na ciebie tarcza księżyca czeka:   za jego śladami mordercy kroczą, za widnokręgiem wyczuł człowieka, za jego śladami mordercy kroczą,   poraniony: blizny otwarte broczą, z oczu spływają krwawe łzy - życie, poraniony: blizny otwarte broczą,   i biegnie i biegnie i biegnie - ucieka, oni polują: wolność pragną zniszczyć i biegnie i biegnie i biegnie - ucieka...   Łukasz Jasiński (styczeń 2018)

@Łukasz Jasiński W mroku nocy, w świetle cieni, samotny wilk wciąż wędruje. Świat w upadku, duch w udręce, żar pogardy w nim pulsuje.   Księżyc w pełni – las oddycha, czas nas zmazał, nie ma śladu. W sercu chłód, a w oczach pycha, życie płynie w rytmie jadu.   Polowanie trwa bez końca, na systemu brudne sidła. Los – przekleństwo nieustające, noc – kochanka mroczna, zimna.   Wilk samotny, świat – ruina, ziemska padlina pod łapami. Nie ma światła, nic się nie zmienia, tylko wściekłość gra myślami.  

@Łukasz Jasiński  Ten wiersz to nie tylko portret ojca, ale też kronika epoki – surowa, brutalna, pełna sprzeczności. Przez pryzmat codzienności kierowcy autobusu widzimy szerszy obraz – systemu, który próbował podporządkować jednostkę, ale ona, choć złamana, nie dała się w pełni ujarzmić.   To opowieść o walce – z maszyną, z ludźmi, z systemem i samym sobą. Bohater to ktoś, kto nie pasuje do epoki wygładzonych schematów – twardy, uparty, gotów przyłożyć pięścią i jednocześnie pomóc staruszce wejść do autobusu. To człowiek, który żyje w cieniu wielkich idei, ale nie ma złudzeń – widzi upadek wartości, mierzy się z absurdem historii, odrzuca kompromisy. Jego bunt jest instynktowny, ale prawdziwy. Nie podpisuje, nie klęka, pokazuje wała – a system nie znosi takich ludzi. Konsekwencją jest upadek, który nie jest jednak totalny. Kończy na bruku – ale nie jako pokonany. On ten bruk naprawia. Można to czytać dosłownie – ale i jako symbol. Może to próba odbudowy siebie? Może świat zawsze kończy się na bruku i od niego zaczyna na nowo?   W warstwie filozoficznej wiersz mówi o losie jednostki wobec systemu – o nieuchronnym zderzeniu człowieka z historią, o tym, że w starciu z bezwzględnym mechanizmem władzy jednostka najczęściej przegrywa. Ale czy na pewno? Może przegrana nie jest całkowita, jeśli nie rezygnuje się z siebie?   Może tak naprawdę to historia człowieka, który nigdy nie przestał prowadzić – nawet jeśli jego autobus dawno przestał jeździć.

Nektar czystej duszy   I pokażę ci taki piękny świat, tylko: powiedz mi - tak, tak i tak i pokażę ci taki piękny świat,   pokonamy razem zło, zło i zło, tylko: daj mi ten - znak, znak i znak, pokonamy razem zło, zło i zło,   ja ci dam i ty mi dasz: to, to i to, tylko: powiedz mi - tak, tak i tak, ja ci dam i ty mi dasz: to, to i to,   tak, tak i tak, dam, dam i dam ci - razem: nektar czystej duszy - tobie tak, tak i tak, dam, dam i dam ci -   ty przeżyjesz mnie i będziesz żyła mną, mną i mną, tylko: powiedz, ty przeżyjesz mnie i będziesz   tak, tak i tak, dam, dam i dam ci - razem: nektar czystej duszy - tobie tak, tak i tak, dam, dam i dam ci -   ja ci dam i ty mi dasz: to, to i to, tylko: powiedz mi - tak, tak i tak, ja ci dam i ty mi dasz: to, to i to,   pokonamy razem zło, zło i zło, tylko: daj mi ten - znak, znak i znak, pokonamy razem zło, zło i zło,   i pokażę ci taki piękny świat, tylko: powiedz mi - tak, tak i tak i pokażę ci taki piękny świat...   Łukasz Jasiński (lipiec 2018)