Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@any woll czyli tylko "żyli długo i szczęśliwie"? :)

jeżeli chodzi o użycie w tekście to nie jestem tego "bezhappyendu" pewna, może zastąpie go innym słowem...z zostawiam do przemyślenia. Trzymaj się.

@Waldemar_Talar_Talar miło, że Ci się podoba, dziękuję :)

@mariusz ziółkowski zaskoczyłeś mnie tym komentarzem, i to miło. Dzięki piękne :)

@andreas tak jak Mariuszowi, Tobie również dziękuję pięknie. Dobrego :)

@Alicja_Wysocka Dobry dzień :) dziękuję, dziękuję, dziękuję :) nawet nie wiesz jak przyjemnie mi to czytać.

Opublikowano

@Roma >nie jestem tego "bezhappyendu" pewna<

ja już gdzieś ten zwrot czytałem, jakoś tak nie umiem się z nim oswoić. ale to moja subiektywna opinia tylko a wiersz jest twój!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

trzymka!

  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Zorya Holmes intymnie i nastrojowo:)
    • @Zorya Holmes Trzeba tego chcieć. Mamy wolną wolę    Pozdrawiam serdecznie 
    • Wnętrze pokoju wypełnia dym zapach trociczek   Wieczór się domilcza jak nasze zdziwienia nad tym co jeszcze nieotwarte   Dotknij mnie zapachem chleba i młodych warzyw zamiast rozcinać kartki książki
    • Córka generała i syn pułkownika. Nad nimi zadumane wisi włoskie niebo, zaśnieżone łabędzim marmurem ku górze, jak całunem w błękitnym oku wieczności.   Ono widziało Las Augustowski i krzyki niewinnych, nocą, gdy księżyc - czasu podłego towarzysz – spisywał czerwonymi słowami cyrograf z kastą dziedziców sierpa i krwawego młota.   Ono widziało legion zdradzonych, który zaprowadzono ku górom Apeninu, aby maki w pieśni zakwitnąć mogły - z domu nieludzkiej niewoli, na wzgórzach wśród bławatów nieuleczonych ran.   Ono widziało ojców z wyrwanym sercem przez żelazny zryw, gdy zdrada w pył mieliła diamentowe dzieci na kształt gorzejącego ziela na kraterze, w ogniu rysującego do dziś znak naszych dni.   Synowie nie są winni zbrodni swoich ojców, ani córki namaszczenia ich dawną zasługą. Lecz  pamięć wymaga mądrej sprawiedliwości i pokory, aby duch wyrósł pośród ruin.   Wnuk splunie na twarz kata i jego ordery, a my, rozciągając nić cierpliwą jak pamięć, mostem pomiędzy borem, przełęczą i miastem odczytajmy sens słów wykutych w granicie…   Nie w dąsie ociosanym z próżnej tautologi moralistów, którzy palcem, oprawionym w sygnet bolszewickiego miotu i ruchem grabieżcy drwią z naszych blizn - w ziemi odciśniętych przez śmierć.    
    • Całkiem nieźle, choć nie zgadzam się z zakończeniem, bo sam fakt, że błądzisz, nie oznacza jeszcze bycia Głupcem. Błądzenie przynajmniej wymaga jakiegoś ruchu, w jakąkolwiek stronę, a Głupiec nie rusza tyłka ze swojej ciasnoty. miłego dnia:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...