Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pobiegła zatem do kosmetyczki

trzy domy dalej gabinet blisko

wizyta owszem już leci stówa

"tutaj potrzebna pomoc chirurga"

 

ten skubnął kasy wcale nie mało

ale z zmarszczki nic nie zostało

coś ponapinał naciągnął z boku

zaaplikował trochę botoksu  

 

i znów przed lustrem piękna i młoda

już się nie złości pieniędzy szkoda

:))

Opublikowano

Różni są faceci;niektórzy lubią starsze kobitki...

 

Pasjonat

 

kustosza w zachwyt wprawiały Kluki

i nocna stróżka co ma prawnuki

choć metryką się broniła

górę wzięła jego siła

pasjonowały go starodruki

 

Bogate złoża

 

z pokładów uczuć zna San Francisco

hojne choć stare już kobiecisko

gdy fachowiec górnik Johnny

przyszedł do niej był zdziwiony

że wciąż jest czynne to wyrobisko

 

Pozdrowionka.

Opublikowano

@andreas A tutaj trafiłeś, bo akurat słucham Johnego Hallydaya i muszę powiedzieć bardzo intrygująca postać, a dodatkowo znam smaczki z jego historii. Różnie jest, mawiają, że gorzej, ale teraz to sobie na youtubie wszystko puszczasz to po primo, a po secundo sprawdzasz w necie tłumaczenie tekstu. No ekstra sprawa. I tylko ubolewam, że mało płacą artystom za te youtuby... 

@andreas A i jeszcze za friko masz życiorys z wiki. Spis płyt, piosenek etc. 

@Alicja_Wysocka no to dyskusyjne, nie pozbawiajmy prawa do bycia artystą tych mocniej niepokornych :))

Opublikowano

@Rafael Marius To wbrew pozorom nie do końca jest prawda. Słyszałem o takiej amplitudzie. Podobno najnieszczęśiiwszy czas człowieka to tak od 30 do 50. Wcześniej jest lepiej i bardzo paradoksalnie później też. Ale jak jest tak naprawdę to nie wiem. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jako wprowadzenie, polecam to, by przy okazji się pośmiać -:))

 

Warto zacząć trening twarzy, najlepiej przed lustrem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tea co to jest Tea...? na początku silny demon nieomal materialny, wielu się nią krztusiło. odpadła z naszych orbit, zginęła w popiele , nikt jej nie chciał miała zbyt dużą masę Radu , drażniła ,  ze skrajności w skrajność i nigdy za dużo . Miary, straciła miary bo ponieważ , lepiej nie waż, zostało trochę helu, ale pies woli mięso, rybę też zje. Nie zamykaj oczu , jutro może być zaskakująco inne, jak wątły mak , jak płatki róż, czerwień jest błękitem . Koszmar się rozpłynął ale smutek pozostał. 
    • @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Szukałem balsamu — na blizny, na echo dawnych ran; nostalgia, jak woda w starych kadziach, rozlewa się po grudniowym niebie.   Chłód spuszcza głowę, rozkłada woal szronu, szepcze do siebie po cichu i nie patrząc w przód — idzie dalej.   Na parapecie czarny kot jak przecinek w zdaniu dnia, straszy sikory drżeniem ogona, jakby bronił tajemnicy zimy.   Bo czasem najgłębsze ukojenie znajduje się dopiero wtedy, gdy odczytasz własne rany jak mapę powrotu do siebie.   Wiesz kiedy nasze dłonie spotkają się w pół drogi, zgaśnie ciężar zim lecz błogi rytm nigdy nie wróci.   I co wtedy ? Czy już bez lęku przyjmiemy swoje słowa, jakby bliskość była pieśnią, nową prostą formułą - zostań.    Boję się odpowiedzi, bo może nie będzie w niej gwarancji może bliskość nie być hymnem lecz zgodą na brak melodii.
    • @Rafael Marius anioł ze mnie taki szybko gojący:) noga już prawie nie boli, może troszkę, w nocy się budziłam, czułam równie, już jest stabilna noga:)
    • Dwadzieścia lat w ciemnym lochu. Dwadzieścia lat odbijania się niczym Piłka od krat i stalowych wrót. Ocierania się o szare betonowe ściany   Na spacerniaku, jak na wybiegu dla psów. Klawisz na klawiszu brzęczał głośno, Choć nie było tam pianina ni akordeonu. Dzisiaj siedzę na kamieniu polnym,   Sama jak palec u ręki, łzy leję, łkam Na widok słońca, które chowało się Przede mną ze wstydu przez tyle lat. Nawet teraz, gdy rzucę okiem wokoło,   Nie widzę swego cienia, nawet śladu, Jakby mnie nie było; czy zostałam duchem Niewidzialnym, nocną zjawą, marą? Dłubię patykiem w ziemi, rozmyślając   Co dalej, jak wstać na nogi, gdzie iść? Świerszcz w trawie dla mnie nie zagra, Kundel ze wsi wyszczerzy tylko kły. Powlokę się przed siebie, mocno trzymając   Swoje łachmany, nim odbierze je złośliwy wiatr, A błotnista ziemia wessie drewniane chodaki. Mój cały dobytek zebrany w te stracone I przespane dwadzieścia ostatnich lat. @infelia Inspiracją - serialowa Pati.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...