Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

bajka o zdziecinniałym poecie

Machiekku Shika
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Machiekku Shika

Machiekku Shika

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tam gdzie karmazynową krwią obryzgany
drab z potrzaskanymi kolanami
gdzie śmierć morduje spojrzeniami
siedzi spokojnie poeta zatroskany

obserwacji celem są pelikany
śmieszne ptaszki z dużymi dziobami
poeta oparty o kartkę łokciami
a za nim stoi człowiek zdeformowany

i piana cuchnąca z gęby ohydnej
przekrwione oczy wzrok rzeźnika
a poecie wena ciuteńkę zanika
i przeklął poeta do nędzy jasnej

w dobie kompjutra poezja do dupy
tera trzeba o grach i komórach
wrażliwość młodzieży leży we wiórach
zsiniały morderca wyjął swe łupy

odrąbana dłoń i tors już płowy
poeta myśli o filozofii i teologii
nam trzeba wzniosłych ideologii
no i ciach - poeta bez głowy...

morał z tego taki
szanowni poeci
zamiast opisywać ptaki
róbmy dzieci

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kwiatuszek
      Pisklę

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Kwiatuszek @Toyer Dziękuję za odwiedziny

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam! @Toyer Cieszę się, że przypadło do gustu:-)
    • Toyer
      Pisklę

      Przez Toyer · Opublikowano

      @KwiatuszekSympatyczna bajka - ma w sobie dużo ciepła 
    • Kwiatuszek
      O dojrzewaniu spojrzenia w poezji

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Tectosmith Dokładnie tak jest! Bardzo trafne i fajnie opisane poetyckie przemyślenia. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Kwiatuszek
      Pisklę

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Kwiatuszek @Leszczym Bardzo Ci dziękuję za serduszko:-) Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dekaos Dondi
      Niezłomność Sowy

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Pewna Sowa zwichnęła skrzydło. Dzięki temu nie mogła fruwać. Zyskała jednak dar biegania. No i biegała wesoło.    Jednakowoż pnącza okolicznych krzaków, wyszarpały połowę piór. Przez to zmarzła jak jasna cholera. Biegała więc raźniej i szybciej, dla rozgrzewki, tym bardziej, że była lżejsza.   Wtem walnęła głową w drzewo i odpadło jej połowę dzioba. To ją nie zniechęciło.   Nic a nic. Hu hu. Ani ociupinkę. uj z tym.   Zaczęła biec dalej, by radować świat swoim widokiem, lecz potknęła się o wspomnianą połówkę, by załamać drugie skrzydło.   Hu hu. Po co mi. Pomyślała logicznie.   Ponownie biegła dalej. Aż złamała nogę.   Świr świr. Zaćwierkała, bo się nauczyła, w międzyczasie.   Skakała na jednej.    Hej siup. Hu hu. Hej siup.   Z przyczyny wstrząsów, pogubiła resztę piór. Przy okazji złamała drugą nogę. To ją też nie załamało.    Wczołgała się na wzniesienie, by zjechać na dupie, zamiast biegania. Aż w końcu jednak się zdyszała.    * Wtedy przyszła mysz. Pogadali. Mysz dowiedziała się wiele ciekawostek, z życia swojego wroga, a sowa zaspokoiła nie głód...    (bo myszy i tak by nie dogoniła, gdyż nie miała jak)      ...lecz ciekawość, jak to życie, takich obiadów upływa.   Wcale też nie takie, siup siup.   Mysz sowę podnosiła na duchu, i odwrotnie. Tylko duch narzekał, bo musiał dźwigać naprzemiennie.   I tak, od pi pi, do hu hu, Zostali przyjaciółmi.   Do czasu.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...