Na scenie

[aff]

 

 

Na scenie

 

światła we mnie kurier bus

i w niedzielę ruszył już

ja na scenie w klawiaturę

potłuszczoną pstrykam fikam

i nic z tego nie przybędzie

domiar złego ni kapitał

 

światła we mnie skończył kurs

pod krawężnik białych służb

dzień się skurczy i przed świtem

pór niestałych może spytam

 

nie o taniec nie podwoje

teatrów galerii katedr

byliśmy wtedy we dwoje

by na świat się razem patrzeć

 

 

 

Nikt

 

Jedni drugich chcą zabijać.

Już nie spory przy obiedzie.

Epitety jak olbrzymy z izmów

Starych w nowe plemię…

Nie wysłucha jego racji —

Kto nie słyszy od dekady?

Jak oddzielić ziarno kłamstwa,

Gdy rozlały się pokłady!

A tu dopiero narasta jak tsunami zatrzęsienie.

A mi tak się może tylko

Wydaje — nikt o tym nie wie…

Nikt rąk wcale nie zaciera,

Gdy tu naszym nie o przyszłość

Chodzi (duże słowo wpisz, narodu).

Europejczyk, tak o ścisłość.